Θυσία του Αβραάμ – Rembrandt Harmenszoon Van Rijn

Θυσία του Αβραάμ   Rembrandt Harmenszoon Van Rijn

Ζωγραφική του ολλανδού ζωγράφου Rembrandt van Rijn «Η Θυσία του Αβραάμ». Το μέγεθος της εικόνας είναι 193 x 132 cm, λάδι σε καμβά. Ο Αβραάμ, πατριάρχης της Παλαιάς Διαθήκης και πρόγονος του Εβραϊκού λαού, γεννήθηκε σύμφωνα με τη Βίβλο 2040 χρόνια πριν από την εποχή μας. Ζώντας στη μέση του ειδωλολατρικού κόσμου, ο Αβραάμ ήταν ο πρώτος που αναγνώρισε την παραπλανητική εξυπηρέτηση των ειδώλων και κατανόησε την ύπαρξη ενός Θεού, του αποστόλου του οποίου έγινε.

Σε μεγάλη ηλικία, όταν η γυναίκα του η Σάρα ήταν 90 ετών και ο Αβραάμ ήταν 100 ετών, γεννήθηκε ο γιος τους Ισαάκ, ο οποίος επρόκειτο να γίνει ο άμεσος κληρονόμος του Αβραάμ και να συνεχίσει τη φυλή της εβραϊκής φυλής. Ο Θεός έκανε μια συμμαχία με τον Αβραάμ πριν από τη γέννηση του Ισαάκ, έχοντας καθιερώσει την τελετή της περιτομής ως εξωτερικό σημάδι αυτής της συμμαχίας. Για να δοκιμάσει τη δύναμη της πίστης του Αβραάμ, του δόθηκε εντολή από τον Θεό να θυσιάσει τον Ισαάκ στο Όρος Μοριά.

Ο Αβραάμ δεν δίστασε να υπακούσει, αλλά στην πιο αποφασιστική στιγμή, όταν ο Ισαάκ ήταν ξαπλωμένος δεμένος στο βωμό και ο Αβραάμ είχε ήδη φέρει ένα μαχαίρι για να τρυπήσει τον γιο του, ο άγγελος τον ανέστειλε και έσωσε το παιδί. Αυτό το κατόρθωμα του Αβραάμ εξυπηρετεί τους Εβραίους ως ένα ατελείωτο θέμα αναμνήσεων στις προσευχές τους, και για πολλούς αιώνες η εικόνα της θυσίας του Ισαάκ ήταν ένα αγαπημένο θέμα στη χριστιανική εκκλησία για το έργο στόκων και ζωγραφικής των καλλιτεχνών.

Στα μέσα της δεκαετίας του 1630, ο Ρέμπραντ έγραψε υπέροχες θρησκευτικές συνθέσεις το ένα μετά το άλλο, παρόμοια με τη δυναμική και τα πάθη του «Η Θυσία του Αβραάμ», «Τυφλωτός Σαμψών», «Γιορτή του Μπελζαζάρ» και τελετουργικά πορτρέτα. Ο καλλιτέχνης παρασύρεται από ηρωικές-δραματικές εικόνες, εντυπωσιακές εξωτερικές κατασκευές, υπέροχες περίεργες ρόμπες, αντιθέσεις φωτός και σκιάς, έντονες γωνίες. Ο Ρέμπραντ συχνά απεικονίζει τον Σάσκια και τον εαυτό του, νεαρό, χαρούμενο, γεμάτο δύναμη.

Ωστόσο, η επαναστατική ολλανδική εποχή, απορρίπτοντας από αμνημονεύτων χρόνων την υποτιθέμενη εξοικονόμηση δύναμης της συγχώρεσης των αμαρτιών ή την πρόσφατα διακηρυγμένη εμπιστοσύνη στον θεϊκό προορισμό, έχει φέρει πολλούς Ολλανδούς και τον καλλιτέχνη Rembrandt van Rijn, συμπεριλαμβανομένης, από πίστη – αμφιβολιών, σε δογματική γνώση – την επιδίωξη της γνώσης νέο, με την έννοια της σταθερότητας της ζωής – η μεταβλητότητα του κόσμου? ένα άτομο δεν μπορεί να είναι μόνο καλό ή κακό, μπορεί να είναι και τα δύο ταυτόχρονα, του αποτυπώνονται με τις αντιφάσεις της ζωής, πρέπει πάντα να παίρνει ξανά αποφάσεις, για να δοκιμάσει τον εαυτό του.

Με ένα τέτοιο βλέμμα, το βλέμμα του Σαίξπηρ, το βλέμμα του Γκαίτε στο «Faust», ο ρεαλισμός του Rembrandt συναντάται στην αρχή της καριέρας του καλλιτέχνη με τη διακλάδωση του γύρω κόσμου. Και ήδη εδώ, στο πρόσφατα ανακαλυφθέν και σε βάθος ατομικό παιχνίδι φωτός και σκιάς, προκύπτει ένα συνεχώς αυξανόμενο ερώτημα: τι είναι ικανό για ένα άτομο;

Τέλος, μετά από επτά χρόνια, τα εικονογραφικά ενδιαφέροντα του ιστορικού ζωγράφου περνούν από τις αξιοσέβαστες εικόνες της ιστορίας στα θύματα της εποχής του: στο πρόγραμμά του, ο Ρέμπραντ παρατηρεί αυθόρμητα ζητιάνοι που ρίχνονται στον κάδο απορριμμάτων της κοινωνίας. Η ολλανδική τέχνη περιγράφει τη στερημένη εικόνα αυτής της στερημένης τέχνης για σχεδόν δύο αιώνες, ενώ ο Rembrandt, που ξεπερνά την καθαρά εξωτερική περιέργεια, αποκαλύπτει ένα ανθρώπινο πρόσωπο και ψυχή σε αυτά.