Η ζωγραφική «Άνοιξη», ζωγραφισμένη από τον Μποτιτσέλι το 1478, συνδυάζει τρεις διαφορετικές, αλλά αλληλοσυνδεόμενες κατευθύνσεις. Πομπώδες στυλ αυλής – εκείνη την εποχή οι αγαπημένοι απεικονίστηκαν σε αυτό το στυλ. Ο καλλιτέχνης χρησιμοποίησε επίσης την αντίκα στυλ στην εικόνα – χαρακτήρες και μοτίβα από τους μύθους της αρχαίας Ελλάδας. Το χριστιανικό στυλ αντιπροσωπεύει την εικόνα της Madonna να ευλογεί όλους τους χαρακτήρες με το χέρι της.
Στη δεξιά πλευρά της εικόνας απεικονίζεται ο Ζέφυρος – ένας γρήγορος αγγελιοφόρος των θεών, απαγωγή της νύμφης Χλώρης, ερωμένη των χωραφιών και λιβαδιών. Το αριστερό μέρος της εικόνας δείχνει τρεις χάρες που συμβολίζουν την ενότητα της ευχαρίστησης, της αγνότητας και της αγάπης. Δίπλα τους είναι ο Ερμής, που θυμίζει προφανώς τον διάσημο μύθο του Παρισιού, ο οποίος έδωσε το μήλο στη θεά. Οι Ρωμαίοι ονόμασαν αυτή τη θεά Αφροδίτη, τους Έλληνες – Αφροδίτη. Απεικονίζεται στη δεξιά πλευρά της φωτογραφίας, περπατώντας κατά μήκος της χλόης, πάνω από το κεφάλι πετάει ένα έρως μωρό με στόχο μια από τις χάρες.
Στο κέντρο του καμβά απεικονίζεται η Μαντόνα. Και αυτό δεν είναι τυχαίο: ο καλλιτέχνης την παρουσιάζει στην εικόνα μιας «όμορφης κυρίας», μιας ιδανικής γυναίκας της οποίας η εικόνα ευλογεί και δίνει έμπνευση σε ποιητές και καλλιτέχνες.
Ο Sandro Botticelli με τη ζωγραφική του «Άνοιξη» προσπαθεί να πει ότι οι διαφορετικές περίοδοι της τέχνης είναι ελαφρώς διαφορετικές μεταξύ τους, είναι απλά τροποποιημένες, τα χαρακτηριστικά και οι χαρακτήρες ορισμένων χαρακτήρων των θρύλων και των θρύλων ρέουν σε άλλους. Παρά τη σύγχυση σε έναν καμβά παγανισμού και χριστιανισμού, ο καλλιτέχνης είναι πεπεισμένος ότι διαφορετικές απόψεις και τάσεις έχουν το δικαίωμα να συνυπάρχουν.
Η εικόνα εκπέμπει ζεστασιά, ηρεμία και αρμονία και απλώς ροή με αγάπη. Για περισσότερα από πεντακόσια χρόνια, οι πραγματικοί γνώστες της ζωγραφικής θαυμάζουν την αξεπέραστη χειροτεχνία του Sandro Botticelli.