Flora, ένα κομμάτι της ζωγραφικής του καλλιτέχνη Sandro Botticelli «Άνοιξη». Η χλωρίδα είναι μια εικόνα της ανθοφορίας και της καρποφορίας της φύσης. Το στεφάνι και το κολιέ της Flora απεικονίζουν κενταύριο, μαργαρίτες, ελλέμβρο, κρίνα της κοιλάδας, ξεχάσεις, φύλλα μυρτιάς, βιγκές, λουλούδια ροδιού, σπόρους παπαρούνας, νεραγκούλες, λουλούδια και μούρα άγριας φράουλας, βιολετί. Είναι γενικά αποδεκτό ότι οι Botticelli απεικονίζουν σχηματικά φυτά. Αλλά μια προσεκτική μελέτη της «βοτανικής» πλευράς του πίνακα «Άνοιξη» έδειξε ότι πάνω από σαράντα είδη λουλουδιών και βοτάνων αναγνωρίζονται σαφώς σε αυτό.
Ο Μποτιτσέλι δεν είχε την τάση να επακριβώς την επιστημονική παρατήρηση, όπως ο Λεονάρντο, αλλά δεν ακολούθησε την αρχή της συμβατικής ερμηνείας των φυτών που χαρακτηρίζουν την Πρώιμη Αναγέννηση. Ο καλλιτέχνης ήταν ενθουσιασμένος με την τελειότητα αυτών των «μικρών μορφών» της φύσης. Ο Sandro Botticelli αγαπούσε να απεικονίζει τριαντάφυλλα, λευκό, ανοιχτό ροζ, ζεστό κοκκινωπό, πολυτελές και εφήμερο. Τα σκούρα κενταύριο και οι λευκές μαργαρίτες με κίτρινο πυρήνα μοιάζουν με αστέρια. Το Botticelli υφάνθηκε μέτρια νεραγκούλα, ξεχάσεις και βιολέτες σε στεφάνια, συνδυάζοντάς τα με άγριες φράουλες και έντονα λουλούδια ροδιού.
Αποδείχθηκε ένα κολιέ με σχεδόν ομορφιά κοσμημάτων. Αυτό το όραμα στα πρόθυρα της ζωντανής γοητείας του φυτού με τη διακοσμητική του εκφραστικότητα είναι επίσης χαρακτηριστικό της μεταφοράς στελεχών και φύλλων. Τα ξεπερασμένα τριαντάφυλλα, θάμνοι γαρίφαλων και κενταύριο «υφαίνουν» εξαιρετικά σχέδια τόσο στην επιφάνεια των υφασμάτων όσο και στο λιβάδι «χαλί» κάτω από τα πόδια των χαρακτήρων.
Στη σύνθεσή του, ο καλλιτέχνης Sandro Botticelli χρησιμοποίησε τον συμβολισμό των λουλουδιών, τονίζοντας τη σημασιολογική όψη της εικόνας. Τα γαρίφαλα, τα κενταύριο, το πορτοκαλί άνθος σχετίζονται με το θέμα της γήινης αγάπης και του γάμου. Ταυτόχρονα, χτίζεται μια άλλη σειρά εννοιών: ένα κρίνο – ένα λουλούδι αγνότητας, ένα γαρίφαλο – ένα σύμβολο της θεϊκής τριάδας, του λίνου, ενός μικρού αστέρα – όλα δείχνουν την πανέμορφη αγάπη, του οποίου η οξύτητα ανεβάζει ένα άτομο στην κορυφή του πνευματικού στοχασμού.