Ο Petrov-Vodkin πειραματίστηκε πολύ στον τομέα της σύνθεσης. Στους καμβάδες του, επιδιώκει να μεταφέρει την ημιτελή κίνηση, προσπαθώντας να δημιουργήσει μια εικόνα που ξεδιπλώθηκε στον θεατή. Σύμφωνα με το σχέδιό του, ο θεατής πρέπει να δει την αρχή του κινήματος, το οποίο παρέμεινε πέρα από το πεδίο της εικόνας, και επίσης να καταλάβει πώς θα τελειώσει η δυναμική κατάσταση που απεικονίζεται στον καμβά.
Στους σοβιετικούς χρόνους, ο Petrov-Vodkin επιδιώκει να κατανοήσει την ουσία της ιστορικής καμπής στη μοίρα της χώρας, η οποία αντανακλάται πάντοτε στα έργα του. Υπάρχει ένα είδος κατανόησης της πραγματικότητας, το θέμα των πινάκων είναι μια συγκεκριμένη μεταφορά τραγικών και ηρωικών γεγονότων της ζωής. Δημιουργεί θεματικές συνθέσεις, διαποτισμένες με τα σοβαρά πάθη του επαναστατικού αγώνα, την ιδέα της θυσίας για το μέλλον, γράφει αναλυτικά αυστηρά πορτρέτα, ποίηση, συνθέσεις πορτραίτου που αποκαλύπτουν το αίσθημα της πληρότητας της ύπαρξης.
Ένας από αυτούς τους πίνακες είναι η Κόκκινη Μαντόνα. Απεικονίζει ένα απλό κορίτσι, ντυμένο με ρούχα εργασίας, που στέκεται στο φόντο ενός ανοιχτού παραθύρου. Και έξω από το παράθυρο είναι η κατασκευή ενός «νέου λαμπρού μέλλοντος». Ο συμβολισμός της εικόνας βρίσκεται στο όνομά της. Από την Πρώιμη Αναγέννηση, η εικόνα της Μαντόνας συνδέεται πάντα με την εικόνα μιας μητέρας με ένα παιδί στην αγκαλιά της.
Σε αυτήν την περίπτωση, η Μαντόνα συμβολίζει έναν νέο τύπο σοβιετικής γυναίκας, που καλείται όχι μόνο να γεννήσει και να μεγαλώσει παιδιά, αλλά και να συμμετάσχει ενεργά στην κατασκευή ενός νέου τρόπου ζωής. Δεν είναι μυστικό ότι στην προ-επαναστατική Ρωσία ο ρόλος των γυναικών στη δημόσια ζωή της χώρας περιοριζόταν αυστηρά από την καθημερινή ζωή. Και σε καμία περίπτωση δεν τους επιτρεπόταν να λύσουν τυχόν παγκόσμια προβλήματα, γιατί ακόμη και σε μια οικογένεια όπου ένας άντρας έλεγχε και έλεγχε τα πάντα, μια γυναίκα ήταν σχεδόν αδύναμη.
Ο Petrov-Vodkin ήθελε να τονίσει ότι, χάρη στα γεγονότα της επανάστασης, μια γυναίκα έγινε πλήρες μέλος της κοινωνίας. Και εκείνη έθεσε μεγάλες ελπίδες τόσο στον φύλακα της εστίας, ικανή να χτίσει όσο και να βελτιώσει τη ζωή της και τη ζωή ολόκληρης της χώρας στο σύνολό της. Η Madonna σε αυτήν την περίπτωση θεωρείται ως η μητέρα όλης της ανθρωπότητας.