Το έργο «Haystack at Giverny» γράφτηκε από τον διάσημο Γάλλο ιμπρεσιονιστή Claude Monet το 1886. Σε αυτήν την εικόνα, ο καλλιτέχνης χρησιμοποίησε μια από τις δεξιότητές του στο στέμμα – εργάστηκε αριστοτεχνικά με το chiaroscuro. Ο καλλιτέχνης ήταν πάντα γοητευμένος από το παιχνίδι του φωτός στη φύση, αφιέρωσε πολύ χρόνο για να παρατηρήσει τις λεπτομέρειες αυτών των φαινομένων ζωντανά. Διεξήγαγε πολλά είδη μελετών του φωτός, ως αποτέλεσμα των οποίων ανακάλυψε ότι η παραμικρή αλλαγή στο φως μπορεί ουσιαστικά να αλλάξει την εμφάνιση οποιουδήποτε αντικειμένου ή τοπίου στο σύνολό του.
Ο καλλιτέχνης αποφάσισε να χρησιμοποιήσει τα αποτελέσματα των παρατηρήσεών του στην πράξη, δημιουργώντας πολλά πανομοιότυπα τοπία σε διαφορετικές ώρες της ημέρας, υπό διαφορετικές συνθήκες φωτισμού. Έτσι, εμφανίστηκαν ολόκληροι κύκλοι παρόμοιων πινάκων. Ένας από αυτούς τους κύκλους ήταν ένα σύνολο τοπίων που απεικονίζουν άχυρα, που περιλαμβάνει αυτόν τον καμβά. Ο καλλιτέχνης δημιούργησε αυτό το έργο στο Giverny, όπου δημιούργησε επίσης πολλούς από τους άλλους διάσημους πίνακες του, οι οποίοι αργότερα του έδωσαν σημαντική φήμη.
Κατά την πρώτη προβολή μιας εικόνας, είναι δύσκολο να δείτε κάτι ιδιαίτερο σε αυτήν. Είναι δύσκολο για τον θεατή να καταλάβει γιατί ο καλλιτέχνης ενδιαφερόταν για αυτό το τοπίο, ίσως έβαλε κάποιο μυστικό νόημα σε αυτό.
Η εικόνα δείχνει την πιο κοινή ημέρα της εβδομάδας σε μια ήσυχη αγροτική περιοχή. Η εικόνα μπορεί να χωριστεί οπτικά σε δύο μέρη οριζόντια. Μπροστά στην εικόνα απεικονίζεται φρέσκο σκούρο πράσινο γρασίδι, στο οποίο υπάρχει μια τεράστια άχυρα που πιάνει αμέσως το βλέμμα του θεατή και προσελκύει την προσοχή του. Η στοίβα φαίνεται ελαφρώς άνιση, κάτι που δίνει έμφαση στον ρεαλισμό του τοπίου, γιατί στην πραγματικότητα δεν υπάρχουν ιδανικά πράγματα.
Πίσω από αυτήν τη φρέσκια λωρίδα, ξεκινά μια άλλη – φωτίζεται από τον τυφλό καλοκαιρινό ήλιο, που προικίστηκε το γρασίδι με έντονα κοκκινωπά χρώματα. Η μετάβαση από το φως στη σκιά απεικονίζεται όσο το δυνατόν σαφέστερα, δεν πηγαίνει σε ευθεία γραμμή, αλλά κατά μήκος μιας σπασμένης γραμμής που περνά κατά μήκος της διαγώνιας του καμβά, η οποία για άλλη μια φορά τονίζει την αξιοπιστία και το δυναμισμό του. Στο βάθος υπάρχει ένας μικρός άλσος και πολλά σπίτια, τα οποία, λόγω του ελαφρού περιστατικού πάνω τους, έρχονται σε έντονη αντίθεση με τα σκοτεινά δέντρα πίσω τους. Όλα αυτά δίνουν μια ελαφρότητα στην εικόνα.