Ο πίνακας «The Thrush Family» έχει από καιρό κερδίσει τη φήμη ενός από τα πιο σημαντικά αριστουργήματα του Louis Lenin. Ο καλλιτέχνης ξεχωρίζει για την εξαιρετική του πρωτοτυπία ακόμη και στο πλαίσιο του λαμπρού γαλλικού πολιτισμού του 17ου αιώνα. Αντιλαμβανόμενα τα καλύτερα χαρακτηριστικά αυτού του πολιτισμού – τη φιλοσοφική σαφήνεια της κοσμοθεωρίας, την υψηλή ηθική αξιοπρέπεια, την πνευματική δύναμη και την αρμονική ισορροπία της καλλιτεχνικής γλώσσας – επέλεξε ένα μέτριο μέρος μακριά από τις κύριες διαδρομές του. Σε ταλέντο ίσο με τους πιο αξιόλογους δασκάλους του αιώνα, ο Λένιν απεικόνιζε συνεχώς κάτι που κανείς από αυτούς δεν τιμήθηκε με προσοχή – την καθημερινή ζωή των Γάλλων αγροτών και τεχνιτών. Προερχόμενος από το τρίτο κτήμα, του αφιερώνει το έργο του – βαθιά, λεπτή, αυστηρά αληθινή και εμπνευσμένη από την απαλή ανθρωπότητα.
Σε αυτό το φως εμφανίζονται οι χαρακτήρες της οικογένειας Thrush, απλοί και φτωχοί άνθρωποι που ενσωματώνουν ήρεμη αξιοπρέπεια, αντίσταση σε αντιξοότητες, σοφία και δύναμη. Ακόμη και τα παιδιά διακρίνονται από τη συγκεντρωμένη σοβαρότητα, η οποία τους δίνει μια ιδιαίτερη, ελαφρώς λυπηρή γοητεία. Στην ευρωπαϊκή ζωγραφική υπάρχουν λίγες εικόνες παιδιών, με τη γοητεία και τη συγκινητική ανεξαρτησία του χαρακτήρα που ισοδυναμεί με την εικόνα ενός κοριτσιού που στέκεται πίσω από ένα γαϊδουράκι, με ώθηση ενός αγοριού, παραδίδει τις τσέπες μιας μακράς ποδιάς.
Στο «The Thrush Family», ο Λένιν εμφανίζεται τόσο ως ένας θαυμάσιος ζωγράφος πορτρέτου, προικισμένος με το δώρο της λεπτής ψυχολογίας, όσο και ως πρωτότυπος κύριος του τοπίου, δύο αιώνες πριν από τον Κόρο, αναμένοντας τον ψυχρό λυρισμό του. Αλλά οι δευτερεύουσες λεπτομέρειες της εικόνας, είτε πρόκειται για εικόνες ζώων είτε για μια νεκρή φύση, τον έφεραν στο ύψος ενός αριστουργήματος με καλλιτεχνική πληρότητα. Στο Λένιν, αυτό το εύρος και η ευελιξία του ταλέντου συνδυάζεται με μια σπάνια ορατότητα όρασης, με την ικανότητα να βρίσκουν εύκολα και φυσικά σαφείς, γενικευμένες μορφές για ολόκληρη την ποικιλομορφία του κόσμου.
Η σύνθεση του Λένιν είναι απλή και λακωνική. Τέσσερις μορφές που στέκονται γύρω από το γαϊδούρι σχηματίζουν μια ελεύθερη και πλαστική ομάδα, σαν να κατέβαινε από το ανάγλυφο. Εδώ κυριαρχεί ένας μετρημένος ρυθμός, ενισχυμένος από απαλές, σχεδόν ανεπαίσθητες επαναλήψεις γραμμών. Το χρώμα εξαρτάται από αυτόν τον ρυθμό. Τα χρώματα, ηχητικά και βαθιά στη δεξιά πλευρά του καμβά, σταδιακά φωτίζονται στο αντίθετο άκρο της εικόνας. Γίνονται πιο διαφανείς, οι μάζες και οι όγκοι χάνουν την πυκνότητα και την υλότητά τους: φως και κορεσμένο χώρο αέρα, θριαμβεύοντας θριαμβευτικά στο υπέροχο πανόραμα που βρίσκεται κάτω. Με φόντο αυτό το τοπίο, η οικογενειακή ομάδα που απεικονίζεται από τον καλλιτέχνη είναι μνημειώδης και μαγευτική. Ο πίνακας εισήλθε στο Ερμιτάζ μεταξύ 1774 και 1783.