Στις αρχές Οκτωβρίου 1903, ο Σερόφ έφυγε για μια συνεδρία στο Αρχάγγελσκ, όπου ζωγράφισε ένα πορτρέτο του F. F. Yusupov. Οδηγώντας κατά μήκος της Myasnitskaya, ένιωσε τόσο σκληρούς πόνους στο στομάχι του που αποφάσισε να καλέσει σε έναν από τους φίλους του στη Σχολή Ζωγραφικής και Γλυπτικής, αλλά δεν μπόρεσε να ανέβει τις σκάλες και έπεσε αναίσθητος. Μεταφέρθηκε στο διαμέρισμα του διευθυντή του σχολείου του πρίγκιπα A. E. Lvov, όπου βρισκόταν για ενάμιση μήνα.
Η διαβούλευση με τους γιατρούς διαπίστωσε την παρουσία επικίνδυνου έλκους στομάχου και έκρινε απαραίτητο να υποβληθεί ο ασθενής σε σοβαρή χειρουργική επέμβαση. Στα μέσα Νοεμβρίου, μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο του πρίγκιπα Chegodaev στο Trubnikovsky Lane, όπου πραγματοποιήθηκε η επέμβαση. Ο Σερόφ έμεινε εδώ σχεδόν όλο το χειμώνα και μεταφέρθηκε στο σπίτι μόνο στα τέλη Ιανουαρίου 1904. Η ασθένεια έγινε αισθητή για μεγάλο χρονικό διάστημα: Ο Serov απαγορεύτηκε να κάνει απότομες κινήσεις, όλα τα είδη παιχνιδιών στον αέρα και συνιστάται προσοχή στην επιλογή φαγητού. Αρχικά ακολούθησε αυτές τις συμβουλές, αλλά σύντομα το ξέχασε, και υπάρχει λόγος να πιστέψουμε ότι οι καρδιακές προσβολές, των οποίων η τελευταία του κόστισε τη ζωή του, είχαν σχέση με τη θανατηφόρα επέμβαση, που πραγματοποιήθηκε οκτώ χρόνια νωρίτερα.
Ο Serov ήθελε πραγματικά να φύγει για το Domotkanovo, και στις αρχές Φεβρουαρίου 1904, οι γιατροί του επέτρεψαν να φύγει εκεί. Εδώ στις αρχές Μαρτίου έγραψε ξανά ένα από τα εξαιρετικά έργα του από την αγροτική ζωή – το παστέλ «Stringers at a Watering Hole». Τρία νεαρά άλογα εκείνης της εποχής, όταν δεν είναι πλέον πουλάρια, αλλά και όχι ενήλικα άλογα, πίνουν νερό από την τάφρο κοντά στον αχυρώνα. Το όνομα του χωριού τους είναι «stringers».
Δύο από αυτούς έθαψαν τα πρόσωπά τους στην υδρορροή, ο τρίτος, επιφυλακτικός από τον ήχο που προερχόταν από μακριά, γύρισε το κεφάλι του προς την κατεύθυνση και γείτονες. Οι αδέξιες συνήθειες και κινήσεις των χορδών μεταδίδονται με ασύγκριτη τελειότητα. Η συνθετική δομή είναι καλή και η γενική χρωματική κατάσταση, οι σιλουέτες των αλόγων, το καλλωπισμένο χιόνι και ο θλιβερός βραδινός ουρανός του Μαρτίου με τη σιλουέτα μιας γυναίκας που υποχωρεί στην απόσταση που εμφανίζεται στο φόντο της εκφράζονται τέλεια. Στα επόμενα χρόνια, ο Σερόφ, παρά την αιώνια ανησυχία του με παραγγελίες και σύνδεση με την πόλη, επέστρεψε επανειλημμένα στα κίνητρα του χωριού.