Το 1888 ήταν πλούσιο σε καλλιτεχνικές εντυπώσεις για τον Κοροβίν – αυτός, μαζί με τη Σάββα Μαμόντοφ, πήγε σε ένα ταξίδι στην Ευρώπη. Ο ζωγράφος άρεσε ιδιαίτερα την ισπανική γεύση, η οποία μπορεί να φανεί ακόμη και στον καμβά μικρής μορφής «Στο Μπαλκόνι».
Δύο ισπανικά κορίτσια, ακουμπάμε το ένα στο άλλο, εξετάζοντας προσεκτικά κάτι, μέσα από τις οριζόντιες περσίδες του μπαλκονιού. Κάποιος μπορεί να μαντέψει μόνο τι συμβαίνει στο δρόμο, που αξίζει τόσο μεγάλη προσοχή από τους Ισπανούς.
Μένοντας σε ένα ξενοδοχείο στη Βαλένθια, ο Κοροβίν ζήτησε από τον θυρωρό να του βρει δύο μοντέλα ζωγραφικής. Ένας γρήγορος υπάλληλος έφερε δύο κορίτσια για να διαλέξει, ωστόσο, ο ζωγράφος δεν επέλεξε, αλλά άρχισε να ζωγραφίζει ένα ζευγάρι πορτρέτο που συνδυάζει τα χαρακτηριστικά της σκηνής του είδους. Μετά το τέλος της ποζάρουν, ο πλοίαρχος προσπάθησε να πληρώσει τυχαία μοντέλα, αλλά αρνήθηκαν σταθερά. Τότε ο Κοροβίν τους πήρε μαζί του στην αγορά, όπου αγόρασε τα κορίτσια που τους άρεσαν μεταξωτά μαντήλια και νέα παπούτσια.
Ο συγγραφέας ήταν σε θέση να νιώσει την εθνική ουσία της χώρας, τα χαρακτηριστικά της. Τύπος προσώπου, ορισμένες χειρονομίες, μαύρα σγουρά μαλλιά – δεν υπάρχει αμφιβολία ότι έχουμε τυπικές ισπανικές γυναίκες.
Οι θεωρητικοί της τέχνης, που αγαπούν τις συγκρίσεις, καταλήγουν στο συμπέρασμα ότι, όσον αφορά το χρώμα, η εικόνα μπορεί να είναι ένα είδος συνέχισης της διάσημης ζωγραφικής «Makhi on the Balcony» του Goya. Στο σχέδιο ιστορίας, ο Korovin δεν απέφυγε τη σύγκριση με το «Μπαλκόνι» του Eduard Manet. Η καινοτομία του Ρώσου ιμπρεσιονιστή εκδηλώθηκε στην ικανότητα να συλλάβει και να απεικονίσει τη στιγμή που το κίνημα των ηρωιδίων δεν έχει φτάσει ακόμη στο αποκορύφωμά του, την πληρότητα. Αυτό μπορεί να φανεί τέλεια στο παράδειγμα της φιγούρας της Λεονόρα, η οποία, ελαφρώς ταλαντεύεται, έσκυψε στον ώμο του φίλου της. Και ήταν ακριβώς αυτή η μισή κίνηση, η μισή κίνηση που ο Κοροβίν μπόρεσε να διορθώσει.
Στο τέλος, η εικόνα εκτέθηκε στην έκθεση των Περιπλανητών και κέρδισε πολλά θετικά σχόλια.