Στην έκθεση του ιμπρεσιονιστικού το 1877, η ζωγραφική του Caillebot «Facade Painters» έμεινε χωρίς επίβλεψη, καθώς επισκιάστηκε από δύο άλλα εξαιρετικά έργα της καλλιτέχνης, που παρουσιάστηκαν ταυτόχρονα μαζί της: η γέφυρα της Ευρώπης και η οδός του Παρισιού σε βροχερό καιρό. Προσελκύουν κυρίως την προσοχή των κριτικών και του κοινού.
Αλλά στον πίνακα «Ζωγράφοι Προσόψεων» ο Caillebotte δείχνει όλα τα χαρακτηριστικά του στυλ του. Το χέρι του μπορεί να αναγνωριστεί σε μια γραμμική προοπτική δομή της εικόνας. Ο καλλιτέχνης τακτοποιεί τη σύνθεση της εικόνας σαν κορνίζα, η οποία τονίζεται από τη φιγούρα του εργαζομένου «περικομμένο» στη μέση των γοφών, το οποίο προβάλλει το πρώτο πλάνο σε σχέση με το φόντο.
Ένα μακρύ πεζοδρόμιο διασχίζει το χώρο, φτάνοντας στο άκρο του δρόμου καθορίζοντας το σημείο εξαφάνισης. Το αίσθημα του βάθους είναι πραγματικά εκπληκτικό. Για να επιτευχθεί το επιδιωκόμενο αποτέλεσμα της προοπτικής, το Caillebot μειώνει δραματικά τόσο το ύψος των σπιτιών όσο και το πλάτος του πεζοδρομίου δίπλα τους. Ενισχύει αυτήν την ψευδαίσθηση μεγάλης απόστασης τοποθετώντας εδώ και εκεί αρκετές φιγούρες που μειώνονται με κάθε σχέδιο.
Αυτός ο καμβάς περιέχει ήδη κάποια μοτίβα που θα επαναληφθούν σε πολλές εικόνες των παρισινών δρόμων: ένας άντρας με ένα κορυφαίο καπέλο, μια μοναχική γυναίκα, μια καμπίνα… Σιωπηλά, γήινα χρώματα αντανακλούν τη μελαγχολική διάθεση της ημέρας του Παρισιού. Και μόνο στην εικόνα της πρόσοψης του καταστήματος εμφανίζονται φωτεινές πινελιές.