Μια αρκετά γνωστή μυθολογική ιστορία για την ένωση του Έρως και το θνητό κορίτσι Ψυχή, το οποίο αργότερα έλαβε την αθανασία των θεών. Με βάση το δώρο, οι γονείς του κοριτσιού ζήτησαν από την Amur να την παντρευτεί, αλλά ήταν γοητευμένη από την όμορφη ομορφιά της και αποφάσισε να την παντρευτεί μόνη της.
Την πήγε σε ένα υπέροχο όμορφο κάστρο, την επισκέφτηκε μόνο τη νύχτα, σε απόλυτο σκοτάδι, για να μην δείξει το πρόσωπό του και την πραγματική του προέλευση. Ωστόσο, ζηλότυπες αδελφές όλη την ώρα την ώθησαν να κοιτάξει τον σύζυγό της με κάθε τρόπο και να βεβαιωθεί ότι ήταν ένας ξανθός, όμορφος νεαρός άνδρας και ότι ένα φοβερό τέρας ήταν ντυμένο με τη μορφή ενός τρομερού φιδιού.
Η κοπέλα υποχώρησε στην πειθώ και, με μια απάτη, είδε το πρόσωπο του αγαπημένου της συζύγου, ωστόσο, η Amur ήταν αναστατωμένη από αυτό που είχε συμβεί και άφησε τη σύζυγό του να θρηνήσει μόνη στο κάστρο. Η ψυχή για πολύ καιρό έψαχνε έναν τρόπο να ζητήσει συγγνώμη από τον άντρα της, μέχρι που συνάντησε τη θεά Αφροδίτη. Η Αφροδίτη δεν ήθελε να συνεχίσει αυτή την ένωση μεταξύ Θεού και γυναίκας και ως εκ τούτου αποφάσισε να εξαπατήσει την Ψυχή να εξαπατήσει.
Στη σύνθεσή του, ο Van Dyck αποφάσισε να απεικονίσει τη στιγμή που ο Psyche, μετά από μακρύ χωρισμό, συναντά τον αγαπημένο του Έρως. Ο Έρως απεικονίζεται ως γυμνή ξανθιά νεολαία, με το όμορφο σώμα του θεού Ολύμπου. Τα χιονισμένα φτερά αγγέλου μεγαλώνουν από την πλάτη του.
Η Έρως πετάει στον αγαπημένο του, αγγίζοντας το όμορφο πρόσωπό της με τα χέρια του. Η Ψυχή απεικονίζεται σε ένα μακρύ όνειρο και δίπλα στο ανοιχτό δώρο της Αφροδίτης. Οι ρόμπες του κόκκινου και του μπλε χρησιμοποιούνται συμβολικά από τον συγγραφέα για τη διάκριση μεταξύ αρσενικού και θηλυκού. Είναι τα πιο εντυπωσιακά στοιχεία της εικόνας, ενώ το φόντο είναι πολύ ομοιόμορφο.
Τα σκούρα δέντρα, που δεν είναι ιδιαίτερα λεπτομερή, φτιαγμένα σε χρυσούς καφέ τόνους, εναρμονίζονται καλά με τα χρώματα της γης από πέτρες και σύννεφα, χωρίς να δίνουν μεγάλη προσοχή.