Από το Ampurdan, περιφραγμένο από τον έξω κόσμο από βουνά. Η Αμπούρντανα με τους απαλούς λόφους, τον γαλάζιο ουρανό, την εύφορη γη. Με τα λεπτά κυπαρίσσια του, τα οποία ο Ντάλι θαύμαζε ως παιδί, και που ήταν μαζί του όλη του τη ζωή, βλάστησε σχεδόν σε κάθε καμβά του. Η Ampurdana με το tramontana, έναν άνεμο τυφώνα, που δεν βρίσκεται σε άλλα μέρη. Το Tramontana σπάει τα δέντρα, καταστρέφει τα σπίτια, σκίζει τα δάκρυα και φυσάει όλα τα σύννεφα από τον ουρανό μέχρι το τελευταίο τεμάχιο, εκθέτοντας τη διαυγή, έντονη λάμψη του γαλάζιου.
Οι ριπές ενός φράγματος ανέμου ρίχνουν κύματα της θάλασσας στους παράκτιους βράχους, όπως ένα εργαλείο του γλύπτη, χαράζοντας παράξενες μορφές από αυτά. Και τα γαλάζια, και τα κυπαρίσσια, και αυτές οι ιδιότροπες δομές από ψαμμίτη είναι σχεδόν τα ίδια χαρακτηριστικά με τους πίνακες του Ντάλι. Όλα αυτά προέρχονται από εκεί, από την παιδική ηλικία και την εφηβεία, από την Καταλονία, το Figueres, το Ampurdan. Το κορίτσι στέκεται μαζί της πίσω στον θεατή. Χρυσά μαλλιά πέφτουν απρόσεκτα στους ώμους, το σώμα καλύπτεται με ένα φόρεμα από λεπτό ύφασμα, δίνοντας μεγαλύτερη έμφαση στην ανακούφιση του σώματος, αντί να κρύβει κάτι. Στα πόδια είναι ελαφριά παπούτσια χωρίς τακούνι, οι ιμάντες του φορέματος γλιστρούν από τους ώμους. Η στάση της είναι αδύναμη, τεμπέλης και επιβλητική.
Μπροστά της βρίσκεται μια πεδιάδα με χαμηλούς λόφους στον ορίζοντα. Κοιτάζει την απόσταση: είτε σε μια εκκλησία τυπικής νότιας αρχιτεκτονικής, περιτριγυρισμένη από πολλά δέντρα, είτε σε μια ομάδα κυπαρισσιών μακριά από τον ορίζοντα. Ο ουρανός είναι εκθαμβωτικός μπλε με σπάνιες πινελιές σύννεφων. Ο αέρας φαίνεται να τρέμει με θερμότητα. Ο πίνακας αποδίδει τέλεια την ατμόσφαιρα μιας καυτής καλοκαιρινής ημέρας στα νότια της Καταλονίας.