Αυτή είναι μία από τις πολλές ακόμα νεκρές ζωές που γράφτηκε από τον Van Gogh στο Παρίσι. Απομακρυνμένος από τις ιδέες του ιμπρεσιονισμού, αρχίζει να αντιλαμβάνεται τη φύση και όλα όσα τον περιβάλλουν με έναν νέο τρόπο. Τα μέσα έκφρασης αυτών των συναισθημάτων είναι νέα καθαρά χρώματα, σε αντίθεση συνδυασμούς φωτεινών χρωμάτων. Αυτή η προσέγγιση χαρακτηρίζει όλα τα έργα που έγραψε ο καλλιτέχνης κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, και αυτό ισχύει ιδιαίτερα για τις νεκρές φύσεις.
Σε αυτήν την εικόνα, ο καλλιτέχνης συνέλαβε ένα μπουκέτο λουλούδια σε μπλε φόντο. Η σύνθεση της νεκρής ζωής είναι απλή: στην επιφάνεια του τραπεζιού υπάρχει ένα κεραμικό μπλε βάζο με λουλούδια. Όλη η προσοχή του θεατή εστιάζεται σε ένα υπέροχο μπουκέτο που αποτελείται από λιλά, μαργαρίτες και πολλά ανεμώνες. Ο καλλιτέχνης χρησιμοποιεί μικρές πινελιές για να μεταδώσει την υφή ενός φρέσκου, όμορφου μπουκέτου που αποτελείται από έναν άπειρο αριθμό μικρών ταξιανθιών λιλά, ζουμερών κίτρινων μαργαριτών και μια πλούσια μάζα πράσινων φύλλων.
Το χρωματικό σύστημα βασίζεται σε συνδυασμούς μπλε και κίτρινου χρώματος, οι οποίοι συμπληρώνονται από μια λευκή μάζα λιλά λουλουδιών και δύο διαφορετικών χρωμάτων ανεμώνες. Οι αντιθέσεις ενισχύουν τις φυσικές αποχρώσεις, αλλά δεν είναι ευκρινείς. Αντιθέτως, η εικόνα φτιάχνεται με μεγάλη τρυφερότητα και αγάπη. Εξέφρασε τον θαυμασμό του συγγραφέα για τα λουλούδια, τα οποία θεωρούνταν πάντα προσωποποίηση της άνοιξης.