Ο πίνακας του Tiziano Vecellio «Γήινη και ουράνια αγάπη.» Το μέγεθος της εικόνας είναι 118 x 279 cm, λάδι σε καμβά. Στη δουλειά του, ο καλλιτέχνης αναπτύσσει και εμβαθύνει παράξενα εικονογραφικά προβλήματα που είναι χαρακτηριστικά τόσο της Giorgione όσο και ολόκληρης της ενετικής σχολής. Χαρακτηρίζεται από μια σταδιακή μετάβαση από τη μαλακή μοντελοποίηση των μορφών και τη μαλακή συγκρατημένη, κρύα ακτινοβολία των χρωμάτων του Giorgione σε ισχυρές, πλημμυρισμένες χρωματικές συμφωνίες της περιόδου δημιουργικής ωριμότητας, δηλαδή από το 1515-1516.
Στα χρόνια αυτά, την ίδια στιγμή, ο Titian φέρνει νέες και πολύ σημαντικές αποχρώσεις στην κατανόηση της ανθρώπινης ομορφιάς, στο συναισθηματικό-εικονιστικό σύστημα της γλώσσας της ενετικής ζωγραφικής. Οι ήρωες του Τιτιάν μπορεί να είναι λιγότερο εξελιγμένοι από τους ήρωες του Τζιορτζιόνε, αλλά είναι επίσης λιγότερο μυστηριώδεις, πιο πλήρως ενεργοί, πιο ολιστικοί, περισσότερο διεισδυμένοι από μια σαφή, αισθησιακή, «ειδωλολατρική» αρχή. Η «γήινη και ουράνια αγάπη» είναι ένα από τα πρώτα έργα του Titian, στο οποίο αποκαλύπτεται η πρωτοτυπία του καλλιτέχνη. Η πλοκή της εικόνας είναι ακόμα μυστηριώδης. Ανεξάρτητα από το αν οι ντυμένες και γυμνές γυναίκες αντιπροσωπεύουν τη συνάντηση της Μήδειας και της Αφροδίτης) ή, λιγότερο πιθανό, συμβολίζουν τη γήινη και ουράνια αγάπη – το κλειδί για την κατανόηση του περιεχομένου αυτού του έργου δεν έγκειται στην αποκωδικοποίηση της πλοκής.
Ο στόχος του Titian είναι να μεταφέρει μια συγκεκριμένη κατάσταση του νου. Οι απαλοί και ήρεμοι τόνοι του τοπίου, η φρεσκάδα του γυμνού σώματος, η καθαρή ηχηρότητα του χρώματος των όμορφων και κάπως κρύων τόνων ρούχων δίνουν την εντύπωση ήρεμης χαράς. Οι κινήσεις και των δύο μορφών είναι υπέροχα όμορφες και ταυτόχρονα γεμάτες ζωτική γοητεία. Οι ήρεμοι ρυθμοί του τοπίου που απλώνεται πίσω από αυτό φαίνεται να προκαλεί τη φυσικότητα και την ευγένεια της κίνησης των όμορφων ανθρώπινων σωμάτων.