Ζωγραφική από τον Γάλλο καλλιτέχνη Francois Boucher «Summer Pastoral». Το μέγεθος της εικόνας είναι 259 x 197 cm, λάδι σε καμβά. Όπως γνωρίζετε, η ποιμαντική τάση είναι η επιθυμία να συγκρίνουμε τη θορυβώδη και πολυάσχολη ζωή των μεγάλων πόλεων με την ήσυχη φύση, την απλή και δήθεν ανέμελη ζωή των κατοίκων της υπαίθρου. Για παράδειγμα, στο διάσημο μυθιστόρημα «Arcadia» του Sannazzaro, η ποιμαντική τάση εμφανίζεται σε κάθε γραμμή.
Ο συγγραφέας το εκφράζει ειλικρινά στον πρόλογο, διαβεβαιώνοντας τους αναγνώστες ότι τα δασικά πουλιά που στριφογυρίζουν στη σκιά των πράσινων φύλλων αιχμαλωτίζουν τα αυτιά μας περισσότερο από τις αδερφές της πόλης που κάθονται σε επιχρυσωμένα κλουβιά, ότι οι απλές μελωδίες των βοσκών είναι απείρως υψηλότερες από τα επίσημα τραγούδια που ακούγονται στα βασιλικά παλάτια και κ. λπ. Ο Σανναζάρο ηγείται μιας ιστορίας με το όνομά του και λέει πώς, οδηγημένος από δυστυχισμένη αγάπη, αποσύρθηκε στην Αρκαδία και βρήκε, στην κορυφή του βουνού Παρτενία, μια υπέροχη κοιλάδα όπου οι γύρω βοσκοί πήγαιναν καθημερινά, εξασκούσαν πυροβολισμούς από τον Λου Στο ριχτάρι, τραγούδησαν, χόρευαν και στις διακοπές διοργάνωσαν ποιητικούς διαγωνισμούς μεταξύ τους.
Η περιγραφή αυτών των ψυχαγωγιών αποτελεί το περιεχόμενο και το κύριο ενδιαφέρον του μυθιστορήματος. Οι συνομιλίες των βοσκών είναι πολύ περίπλοκες και εντελώς ασυνεπείς με τον απλό τρόπο ζωής τους: δεν φαίνεται να είναι πραγματικοί βοσκοί, αλλά ντυμένοι με το φόρεμα των βοσκών ερασιτέχνες της ζωής του βοσκού. Παρ ‘όλα αυτά, η Αρκαδία σημείωσε τεράστια επιτυχία, αντέχει στην Ιταλία, κατά τον 16ο αιώνα, περίπου 60 εκδόσεις και μεταφράστηκε σε πολλές ευρωπαϊκές γλώσσες. Τον XVII αιώνα, το ποιμαντικό μυθιστόρημα στη Γαλλία αντικαθίσταται από ένα ηρωικό και πραγματικό μυθιστόρημα, και ο ποιμαντικός αναζητά καταφύγιο στο δράμα.
Μέχρι το τέλος του 18ου αιώνα, η ποιμαντική τέχνη δεν ήταν πλέον δημοφιλής σε όλη την Ευρώπη. Με εξαίρεση τα ειδύλλια του «Ζυρίχη Θεοκρίτη», ο Έσνερ, ο οποίος βρήκε την ηχώ του στη Γαλλία, και μερικά ποιήματα του Αντρέ Τσενιέρ, δεν υπάρχει τίποτα τέτοιο που να μπορεί να τεθεί πάνω από τη μέτρια. Τον ΧΙΧ αιώνα, όταν η τέχνη, εκτός από την καλλιτεχνική εκφραστικότητα, άρχισε να θέτει ευρεία δημόσια καθήκοντα, ο ποιμενικός όχι μόνο ξεφεύγει από τη μόδα, αλλά παύει εντελώς να υπάρχει.