Ο Ελβετός καλλιτέχνης μετά τον ιμπρεσιονιστή Ferdinand Hodler συνεργάστηκε με τον συμβολιστή «Art Nouveau style». Ήταν ένας από τους ιδρυτές του εθνικού ρομαντισμού και είχε μεγάλη επιρροή στο σχηματισμό του εξπρεσιονισμού.
Η πορεία του Χότλερ στην τέχνη δεν ήταν εύκολη. Η σκληρή παιδική ηλικία, η συνεχής ανάγκη, η σκληρή δουλειά και η απόρριψη του έργου του από το κοινό δεν έσπασε τον καλλιτέχνη, οπότε όλα τα ώριμα έργα του είναι γεμάτα με ασταμάτητη βούληση και θάρρος.
Μια συνάντηση με τον Ελβετό ζωγράφο Barthelemy MennoM προκαθορισμένη πορεία του Hodler στην τέχνη. Μεταφέροντας ένα ταλαντούχο αγόρι στο στούντιο του, ο Menn ενσταλάχθηκε σε αυτόν όχι μόνο την ικανότητα να σχεδιάζει, αλλά και μια κοινή καλλιτεχνική κουλτούρα, χωρίς να περιορίζει την πρωτοτυπία και την καινοτομία του αποκαλυφθέντος ταλέντου. Η ακμή της ικανότητας του νεαρού καλλιτέχνη έπεσε στη μέση περίοδο της ζωής του Χότλερ – τα χρόνια της μετάβασης των εποχών.
Ο τρόπος με τον οποίο δούλεψε ο Χότλερ στα πρώτα χρόνια της συνειδητής δημιουργικότητας ήταν ένας ακριβής και εικονιστικός προβληματισμός για τις πραγματικότητες, η οξύτητα του οράματος του καλλιτέχνη συχνά ξεπερνούσε το παρόν, καθιστώντας ένα είδος προάγγελου μελλοντικών εκδηλώσεων. Η οδυνηρή εντύπωση των έργων του δεν είναι τυχαία, αφού τα κύρια θέματα της δουλειάς του είναι η αναζήτηση για τον εαυτό του, η απόσπαση, η παρεξήγηση, η κόπωση. Όλα αυτά αντικατοπτρίζονταν στους τονισμένους στυλιζαρισμένους καμβάδες του. Σταδιακά, ο Χότλερ έγινε γνωστός και περιζήτητος ζωγράφος και έλαβε ακόμη και βραβεία, αλλά μόνο το επόμενο στάδιο της δουλειάς του πραγματοποίησε πραγματικά την ανθρώπινη και εικονογραφική του δυνατότητα.
Μεγαλώνοντας, ο Χότλερ άλλαξε κάπως το στυλ της ζωγραφικής – είχε το δικό του πλαστικό στυλ με στοιχεία συμβολισμού. Ο στυλιζαρισμένος μνημειακός χαρακτήρας των νέων έργων του εκφράζει καθολικά θέματα, επομένως, αμέσως προκαλεί μια απάντηση από τον θεατή. Κάπως απλοποιημένες και λακωνικές εικόνες, γεμάτες ταυτόχρονα με εσωτερική ένταση, ευθυγραμμίζονται στους πίνακες του Ελβετού ζωγράφου σε συνθετική ενότητα χρησιμοποιώντας την αρχή του «παραλληλισμού» των μορφών και των καθαρών χρωμάτων που εφαρμόζει ο Hodler.
Η ουσία αυτής της αρχής είναι ότι μεγάλες, καλά καθορισμένες εικόνες που γεμίζουν σχεδόν ολόκληρο το χώρο της εικόνας είναι διατεταγμένες με προσεκτικά μελετημένο ρυθμό στο μετωπικό επίπεδο του πίνακα. Η «ορατή ενσωμάτωση της ιδέας» που επιτεύχθηκε ταυτόχρονα ήταν καθήκον του ζωγράφου. Τα μεγάλα συμβολικά του καμβά – «Αλήθεια», «Αγάπη», «Κοιτάξτε στο άπειρο» – γίνονται με τρόπο που ο ίδιος ο καλλιτέχνης ονόμασε «παραλληλισμό». Περιλαμβάνει μια μετωπική, ισορροπημένη διάταξη μεγάλων αριθμών. Ο προσεκτικά αναπτυγμένος ρυθμός των πόζων και των κινήσεων πνευματικοποιεί αυτές τις φιγούρες, εισάγοντας τους στο ύψος του σχεδίου. Ο μνημειώδης του Χότλερ βρίσκει υποστήριξη όχι στη σφαίρα των καθαρών ιδεών, αλλά στις εικόνες της εθνικής ιστορίας.
Τα έργα του ώριμου Hodler είναι ακόμη πιο εκφραστικά, συμβολική απαλότητα εξαφανίζεται σε αυτά. Έτσι, το «Retreat at Marignano» χαρακτηρίζεται από ρυθμό, την αδιαίρετη ενέργεια των ανθρώπων που ενώνονται από έναν κοινό στόχο. Κάθε εικόνα είναι γραμμένη σε καθαρό τόμο, αυστηρές γραμμές περιγράμματος, επισημαίνει την «φανταχτερή» κίνηση των ανθρώπων. Η συνολική μεγάλη σύνθεση του Χότλερ απέχει πλέον πολύ από τη βαθιά απαισιοδοξία του πρώτου έργου του.
Ο καμβάς μεταδίδει ένα πραγματικό ιστορικό γεγονός – τη νίκη του πυροβολικού του Φράνσις Α΄ έναντι του ελβετικού πεζικού, του οποίου η αδιαλλαξία και το απίστευτο θάρρος εκφράζονται με πολύ σαφήνεια. Ολόκληρη η σύνθεση χωρίζεται από τον καλλιτέχνη σε ανώτερες και κατώτερες βαθμίδες, η πρώτη απεικονίζει τις τάξεις των στρατιωτών που βαδίζουν κατά μήκος ενός χιονισμένου αναχώματος και ομοιόμορφης με πλήρη στολή, ενώ η δεύτερη απεικονίζει τους μαθητές με βιαστική ταχύτητα και άλματα σε άλογα. Η εικόνα επιλύεται στη γλώσσα των σύγχρονων χειρονομιών, οι δυναμικές εμφανίζονται σε σιλουέτες που έρχονται σε αντίθεση μεταξύ τους. Αυτό ήταν το έργο που έκανε τον Χότλερ διάσημο σε όλο τον κόσμο.
Τα τελευταία χρόνια της ζωής του καλλιτέχνη επισκιάστηκαν από τη σοβαρή ασθένεια της γυναίκας του, οπότε ο πόνος και το δράμα της ζωής γεμίζουν τα καμβά αυτής της περιόδου. Ωστόσο, παρά τα χτυπήματα της μοίρας, η κύρια σημαντική αρχή της ζωής και της δουλειάς του ήταν η αδιάσπαστη ανθρώπινη βούληση. Δεν ήταν τυχαίο που επέλεξαν το σύνθημα: «Αυτό που ενώνει τους ανθρώπους είναι ισχυρότερο από αυτό που τους χωρίζει».
Έχοντας εκσυγχρονίσει όλη την ελβετική τέχνη, έχοντας προκαθορίσει περαιτέρω τρόπους ανάπτυξής της, ο Χότλερ έλαβε περισσότερη αναγνώριση σε μια ξένη χώρα παρά στην πατρίδα του. Έτσι, το 1900 του απονεμήθηκε ένα χρυσό μετάλλιο στο Παρίσι. Ο Χότλερ αναπτύσσει τις εθνικές ιδέες του έργου του κυρίως σε τοπία, ο μεγάλος-ρομαντικός τόνος του οποίου καθορίζεται από την εκφραστικότητα των φυσικών μορφών, τη μεγαλοπρέπεια του χώρου, τα φωτεινά χρώματα, την κίνηση της ζωής.
Το έργο του Χότλερ ήταν ένα απαραίτητο βήμα για την αποκατάσταση της αόριστης σχέσης μεταξύ θεατών και καλλιτεχνών. Στους πίνακες του, η ανάγκη να αποκτήσουν καθολικές ιδεολογικές παρορμήσεις που έδωσε η τέχνη έφτασε στον υψηλότερο βαθμό. Τότε ήταν που ο Χότλερ έγινε αντιληπτός και κατανοητός. Η ζωή και το έργο του Χότλερ έφεραν στην Ελβετική ζωγραφική μια μεγαλοπρεπή κλίμακα ενσάρκωσης εθνικών και δημοκρατικών ιδεών, που ποτέ δεν επιτεύχθηκε.
Τα πιο διάσημα έργα του Χότλερ είναι: «Μαθητής», «Μαθητής», «Νύχτα», «Ευρυθία», «Ομιλίες μαθητών του 1811», «Μεταρρύθμιση στο Ανόβερο», «Κοσέκ», «Ξυλοκόπος».