Pieta – Pietro Perugino

Pieta   Pietro Perugino

Ο επικεφαλής της σχολής ζωγραφικής της Ούμπρια και ο δάσκαλος του Rafael Pietro Perugino δημιούργησαν πίνακες στους οποίους, για παράδειγμα, στην παρουσίαση, υπάρχει κάποια ιδιαίτερη σιωπή. Η λέξη «Pieta», που μεταφράζεται από τα ιταλικά ως «συμπόνια, κρίμα», χρησιμοποιείται στη ζωγραφική και τη γλυπτική για να περιγράψει τη θρησκευτική σκηνή της Μητέρας του Θεού του νεκρού Χριστού που βρίσκεται στην αγκαλιά της.

Η εικόνα κυριαρχείται από δύο αμοιβαία ισορροπημένες γραμμές σύνθεσης – το επίμηκες σώμα του Σωτήρα και τις ημικυκλικές καμάρες, στις οποίες η εικόνα της Μαρίας αντηχεί με τα περίγραμμά της. Η αψίδα – ένα σύμβολο των ουρανών και της παγκόσμιας αρμονίας – έχει ήδη στη μορφή της μια αίσθηση που τονίζει ότι η θυσία του Χριστού δεν ήταν μάταια.

Στο πρόσωπό Του είναι ηρεμία, η Παναγία είναι μια βαθιά λαχτάρα που δεν βρει διέξοδο, και στα πρόσωπα του Ιωάννη του Ευαγγελιστή και του αγίου που στέκονται πίσω του είναι αυτή η έκφραση που μπορεί να οριστεί από την κλασική γραμμή «η θλίψη μου είναι φωτεινή». Η θλίψη και με αυτήν την ελπίδα γίνονται αισθητές τόσο στο ανοιξιάτικο τοπίο στο βάθος όσο και στον χρυσό αέρα που τυλίγει όλα όσα απεικονίζονται.