MELANCHTON, PHILIPPE, Γερμανός ανθρωπιστής, ευαγγελικός μεταρρυθμιστής και πρώτος Λουθηρανός συστηματικός θεολόγος. Ο Melanchthon γεννήθηκε στις 16 Φεβρουαρίου 1497 στο Bretten. Τον έφερε ο ανιψιός του διάσημου ανθρωπιστή και της εβραϊκής Johann Reichlin, και με την επιμονή του μπήκε στο λατινικό σχολείο στο Pforzheim, και στη συνέχεια στα πανεπιστήμια της Χαϊδελβέργης και του Τούμπινγκεν, στο τελευταίο ξεκίνησε τη διδακτική του καριέρα. Ο Melanchthon μελέτησε τα έργα του Πλάτωνα, του Αριστοτέλη, του William Ockham.
Πριν συναντήσει τον Λούθερ, σπούδασε σε βάθος σχολαστική θεολογία και εκκλησιαστική ηθική. Στις 25 Αυγούστου 1518, ο Melanchthon έφτασε στο Wittenberg, όπου δίδαξε με επιτυχία και κλασικούς και θεολογικούς κλάδους, υποστηρίζοντας την ευαγγελική αλήθεια μέσω του αναγεννησιακού ανθρωπισμού. Σύντομα απέκτησε την εξουσία ενός από τους ηγέτες της Μεταρρύθμισης. Το έργο του The Basic Truths of Theology ήταν η πρώτη πραγματεία για την προτεσταντική θεολογία.
Από το Ράιχσταγκ στο Σπέιερ μέχρι το θάνατό του, ήταν ο κύριος εκπρόσωπος των προτεσταντικών κύκλων σε όλες τις μεγάλες θρησκευτικές διαμάχες. Το 1528, το πρόγραμμα στοιχειώδους εκπαίδευσης και άλλες παιδαγωγικές προσπάθειες του εξασφάλισαν τη δόξα του ιδρυτή των προτεσταντικών δημόσιων σχολείων. Έκανε πολλή εκπαίδευση εκπαιδευτικών, έγραψε σχολικά βιβλία και συνέβαλε στην αναδιοργάνωση πολλών σχολείων και πανεπιστημίων – δεν είναι τυχαίο ότι του αποδόθηκε το επίτιμο ψευδώνυμο προ-δέκτης Germaniae. Στη συλλογή του της ομολογίας του Άουγκσμπουργκ, του κύριου προτεσταντικού δόγματος, ο Μελάνχθον προσπάθησε να συμφιλιώσει Προτεστάντες και Καθολικούς, αποσαφηνίζοντας την ευαγγελική αλήθεια και πείθοντας την ανάγκη διατήρησης της χριστιανικής ενότητας.
Ένα εξαιρετικό θεολογικό έργο ήταν η απολογία του για την ομολογία του Άουγκσμπουργκ. Οι διαφορές στις απόψεις των Melanchthon και Luther έπεσαν σε τρία σημεία. 1) Εάν ο Λούθερ μίλησε για «αιτιολόγηση μόνο με πίστη», ο Μελάνχθον παρέλειψε τη λέξη «μόνο» σε αυτόν τον συνδυασμό και τόνισε τη σημασία των καλών πράξεων ως απαραίτητου καρπού της πίστης, αν και όχι της αιτίας. 2) Το 1527, επανεξέτασε τη στάση του απέναντι στον «στωικό ντετερμινισμό», που βασίζεται στο δόγμα του προκαθορισμού, και η νέα έκδοση των κοινοτήτων Loci δείχνει ότι εγκατέλειψε εντελώς τον σκληρό ντετερμινισμό. Με βάση την ηθική ευθύνη και την κατανόησή του για τη Γραφή, ο Μελάνχθον επέμεινε ότι ο άνθρωπος πρέπει να αποδεχτεί τη θεϊκή αγάπη ως δωρεάν δώρο από τον Θεό. Ονομάζει τρεις κοινές αιτίες μετατροπής – τον Λόγο του Θεού, το Άγιο Πνεύμα και την ανθρώπινη βούληση.
Αυτή η έννοια έχει συχνά επικριθεί, διότι είδε την ιδέα ότι ένα άτομο μπορεί να συνεισφέρει στη σωτηρία του. 3) Ο Melanchthon δεν συμμερίστηκε τις διδασκαλίες του Λούθηρου σχετικά με την «πραγματική παρουσία» του Χριστού στην Ευχαριστία. Μετά το 1530, ανέπτυξε το δόγμα της έννοιας της «πραγματικής πνευματικής παρουσίας». Οι διαφωνίες για το δόγμα της Ευχαριστίας έθεσαν σε κίνδυνο τη φιλία του με τον Λούθερ και αργότερα κατηγορήθηκε για κρυπτοκαλβινισμό. Το 1548, σε μια συζήτηση για «αδιάφορα» πράγματα, ο Melanchton κράτησε σταθερά τις δικές του και τις πρώην λουθηρινές απόψεις: η βασική δικαιολογία με πίστη σύμφωνα με τις Γραφές, άλλα πράγματα επιτρέπονται. Ο Λουθηρανός θεολόγος Flatsiy Illyrik, αντίπαλος των ανθρωπιστών, τον κατηγόρησε για αίρεση και αποστασία. Ο Melanchton πέθανε στο Wittenberg στις 19 Απριλίου 1560.
(1 votes, average: 5,00 out of 5)