Κατά τους τελευταίους αιώνες, η ανθρωπότητα δεν σταμάτησε να ψάχνει για το ελιξίριο της αθανασίας, μια πέτρα ενός φιλόσοφου, για να προσπαθήσει να εφεύρει μια μηχανή χρόνου, αλλά τι άλλο! Όπως και η αναζήτηση αρμονίας – τόσο στον εαυτό μας όσο και στο εξωτερικό – ήταν πάντα ένα αγαπημένο όνειρο πολλών εκπροσώπων της ανθρώπινης φυλής.
Ίσως μια από τις πιο αρμονικές εποχές ήταν η περίοδος των κλασικών στην ιστορία της ελληνικής αρχαιότητας, όταν σε ανθρώπους, όπως ήταν, όλες οι αρχές ήταν ισορροπημένες: γήινες και παραδεισένιες, πνευματικές και σωματικές, χαμηλές και υψηλές. Οι ήχοι της μουσικής μπορούν επίσης να προκαλέσουν ένα συναίσθημα κοντά στην κάθαρση – ηθικό σοκ και καθαρισμό της ψυχής. Όσοι άκουσαν τους ήχους του οργάνου «ζωντανός» θα επιβεβαιώσουν αυτές τις λέξεις. Η μουσική των οργάνων φαίνεται απότομη, απάνθρωπη.
Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο ο καλλιτέχνης Frank Dixie ονόμασε την εικόνα, στην οποία απεικονίζονται δύο – ένας άντρας και μια γυναίκα που εκτελεί κάτι στο όργανο, δηλαδή «Harmony»; Η κοπέλα είναι εξαιρετικά πνευματισμένη – δεν κοιτάζει καν τα πλήκτρα κάτω από τα δάχτυλά της, σαν να μην έγιναν οι ήχοι από αυτούς, αλλά από τον ίδιο τον Θεό. Το βλέμμα της κατευθύνεται κάπου μέσα από τους τοίχους και το χώρο, η ίδια δεν είναι εδώ, αλλά παρασύρεται με τους ήχους στον κόσμο των ονείρων και της αρμονίας.
Ο νεαρός βλέπει προσεκτικά το ίδιο το κορίτσι, και επίσης, σαν σε κάποιο είδος προσκύνησης, απεικονίζεται στη στάση ενός στοχαστή Ροντέν – στηρίζοντας το μάγουλό του με το χέρι του και κλίνει στην άκρη του οργάνου. Ο χώρος του ναού, όπου, κατά πάσα πιθανότητα, ο καλλιτέχνης «κατάσκοψε» αυτή τη σκηνή, είναι γεμάτος φως χάρη στα τεράστια βιτρό παράθυρα. Τα ίδια τα βιτρό παράθυρα είναι διακοσμημένα με τη μορφή μωσαϊκού, στο οποίο μαντεύονται οι μορφές της Μητέρας του Θεού με ένα μωρό στην αγκαλιά της. Έτσι, ο εσωτερικός χώρος του γοτθικού ναού κινείται κυριολεκτικά χωριστά μπροστά στα μάτια μας. Στην κάτω αριστερή γωνία υπάρχει ένα βάζο με αειθαλή φυτό. Χρησιμεύει ως υπενθύμιση σε μινιατούρα: ο χρόνος δεν πηγαίνει πουθενά, φεύγουμε και η φύση και η τέχνη θα παραμείνουν για πάντα.