Το γλυπτό του Μιχαήλ Αγγέλου «David». Το ύψος του γλυπτού είναι 547 cm, μάρμαρο. Το 1501, ο Μιχαήλ Άγγελος επέστρεψε στη Φλωρεντία. Εδώ αναλαμβάνει τολμηρά την εκτέλεση ενός κολοσσιαίου αγάλματος του Δαβίδ από ένα τεράστιο μαρμάρινο τετράγωνο, στο οποίο ένας ατυχής γλύπτης είχε ήδη εργαστεί κάποια στιγμή και, όπως πίστευαν όλοι, τον είχε καταστρέψει απελπιστικά.
Παρά την ασυνήθιστη κλίμακα του γλυπτού και τις δυσκολίες που προέκυψαν λόγω του σχήματος του πέτρινου μπλοκ, ο Μιχαήλ Άγγελος αντιμετώπισε υπέροχα το έργο. Η ανάπτυξη των όρων της παραγγελίας για αυτό το άγαλμα και η συζήτηση των θεμάτων της εγκατάστασής του πραγματοποιήθηκε με τη συμμετοχή αξιωματούχων της Δημοκρατίας της Φλωρεντίας, εκπροσώπων εργαστηρίων και διακεκριμένων καλλιτεχνών και το άνοιγμα του μνημείου το 1504 μετατράπηκε σε εθνική γιορτή. Αυτό το γεγονός δείχνει ότι οι σύγχρονοι γνώριζαν ήδη τη μεγάλη κοινωνική σημασία αυτού του έργου – δεν είναι χωρίς λόγο ο αρχιτέκτονας Giuliano da Sangallo να αποκαλεί άμεσα το άγαλμα του Δαβίδ δημόσιο μνημείο. Αρκεί να θυμηθούμε τα λαμπρά αγάλματα του νεαρού Δαβίδ του Ντονάτελο και του Βερόκιο για να δούμε πόσο μακριά έχει πάει το μνημειακό γλυπτό της Υψηλής Αναγέννησης από το γλυπτό του 15ου αιώνα.
Σε αντίθεση με τους προκατόχους του, ο Μιχαήλ Άγγελος απεικόνισε τον Ντέιβιντ πριν κάνει ένα κατόρθωμα. Το όμορφο πρόσωπο του νεαρού άνδρα είναι γεμάτο θυμό, τα μάτια του είναι απειλητικά στραμμένα στον εχθρό, το χέρι συμπιέζει τη σφεντόνα. Το γιγαντιαίο μέγεθος του αγάλματος, άνευ προηγουμένου στο αναγεννησιακό γλυπτό, συνδέεται άρρηκτα με μια από τις κύριες ιδιότητες της ηρωικής εικόνας στην τέχνη της Υψηλής Αναγέννησης, που εκφράστηκε για πρώτη φορά με τόσο σαφήνεια σε αυτό το έργο – η εικόνα ενός ατόμου αποκτά έναν πραγματικά τιτανικό χαρακτήρα.
Σύμφωνα με αυτό, η κυρίαρχη πλευρά του περιεχομένου του «David» είναι το πάθος της ηρωικής δράσης. Η εικόνα του νικητή του Γολιάθ έχει μια ευρύτερη έννοια – αυτή είναι η προσωποποίηση της απεριόριστης δύναμης ενός ελεύθερου ατόμου. Το νεανικό θάρρος του Ντέιβιντ εξελίσσεται σε μια άφθαρτη εμπιστοσύνη στην ικανότητα ενός ατόμου να ξεπεράσει τυχόν εμπόδια. Για πρώτη φορά στο γλυπτό του Μιχαήλ Αγγέλου «Δαβίδ», εμφανίζεται ένα νέο χαρακτηριστικό του εσωτερικού χαρακτηριστικού – μια άνευ προηγουμένου συγκέντρωση βολικής έντασης, που μεταδίδει στην εικόνα του ήρωα μια τρομερή, φοβερή δύναμη, την οποία οι σύγχρονοι χαρακτηρίζονται από τη λέξη terribilita.
Οι ίδιοι οι Φλωρεντινοί, σύμφωνα με τον Βασάρι, αναγνώρισαν το πολιτικό νόημα του «Δαβίδ», που βρίσκεται μπροστά από το Palazzo Vecchio – το κτίριο της δημοτικής κυβέρνησης – ως έκκληση για θαρραλέα υπεράσπιση της πόλης και της δίκαιης διαχείρισής της. Η καλλιτεχνική γλώσσα της γλυπτικής «David» είναι ξεκάθαρη και απλή: μια εκφραστική σιλουέτα, ένα σαφές περίγραμμα, σαφείς αρθρώσεις, η απουσία αντικρουόμενων στοιχείων στην ερμηνεία της κίνησης και στη γλυπτική μοντελοποίηση – όλα χρησιμεύουν όσο το δυνατόν σαφέστερα εκφράζοντας τη βάση της εικόνας – μια συγκεντρωμένη σκόπιμη βούληση.
(1 votes, average: 5,00 out of 5)