Ο ζωγράφος της Πρώιμης Ιταλικής Αναγέννησης, ένας από τους εκπροσώπους του σχολείου της Φλωρεντίας, ο Castagno στο έργο του επηρεάστηκε από τα έργα τέτοιων καλλιτεχνών όπως ο Donatello, ο Paolo Uccello και ο Masaccio. Ο Castaño ανέπτυξε τα προβλήματα της προοπτικής, της δυναμικής και της ανατομίας του ανθρώπινου σώματος.
Η δημιουργική γεωγραφία του καλλιτέχνη σχετίζεται με πόλεις όπως η Φλωρεντία, η Βενετία και, ενδεχομένως, η Ρώμη. Τα έργα της Castagno που αγαπούν την ελευθερία διακρίνονται από τη δυναμική πλαστική χύτευση μορφών και το φωτεινό χρώμα τους δίνει εκφραστικότητα στις σιλουέτες και τη διάταξη των χαρακτήρων στην εικόνα. Οι τοιχογραφίες αυτού του καλλιτέχνη είναι γεμάτες δραματική οξύτητα, δίνοντάς τους ακόμη μεγαλύτερη έκκληση και κάποιο μυστήριο. Μπορούμε να πούμε ότι το έργο του Andrea del Castagno είναι αφιερωμένο στη δημιουργία μιας μνημειακής εικόνας του ανθρώπου. Οι ελαφρώς αγενείς, θαρραλέοι χαρακτήρες του σηματοδοτούν την περαιτέρω ανάπτυξη των εικονιστικών αρχών των Donatello και Masaccio. Χρησιμοποιώντας επιδέξια τις αντιθέσεις του chiaroscuro, ο καλλιτέχνης γράφει φιγούρες στον καμβά με τέτοιο τρόπο ώστε να γίνονται σαν γλυπτά.
Τα πιο διάσημα έργα του καλλιτέχνη μπορούν να ονομαστούν μια σειρά πορτρέτων των διάσημων συγχρόνων του: Dante, Petrarch, Boccaccio, condottier Pippo Spanso. Όχι η τελευταία θέση σε αυτήν τη σειρά είναι ο πίνακας «David», γραμμένος σε μια διάσημη βιβλική ιστορία. Η εικόνα του Δαβίδ, στα πόδια του οποίου βρίσκεται το κεφάλι του Γολιάθ, χαρακτηρίζει τη δύναμη και την ενέργεια. Δεν είναι τυχαίο που ο καλλιτέχνης χαρακτήρισε τον David ως γενναίο πολεμιστή. Ήταν η δύναμη και το θάρρος που εκτιμήθηκαν ιδιαίτερα από τους Φλωρεντινούς και η γενναία νεολαία που, ρίχνοντας μια πέτρα από μια σφεντόνα, κατάφερε να νικήσει τον γίγαντα, ενσωμάτωσε ένα πραγματικό αρσενικό ιδανικό.
Αξίζει να σημειωθεί ότι αυτή η εικόνα ήταν ζωγραφισμένη σε ασπίδα καλυμμένη με δέρμα. Τέτοιες ασπίδες προορίζονταν για ειδικές περιστάσεις, έπρεπε να φορεθούν στους δρόμους κατά τη διάρκεια εορταστικών πομπών. Στον XV αιώνα. Οι ζωγράφοι αναγκάστηκαν συχνά να εκτελέσουν έργα που σχετίζονται με το σχεδιασμό των φεστιβάλ της πόλης. Οι καλλιτέχνες καταβάλλουν μεγάλη προσπάθεια σε αυτά τα έργα, ωστόσο, τέτοιοι πίνακες σχεδόν ποτέ δεν έφτασαν στην εποχή μας, επειδή ζωγραφίστηκαν για βραχυπρόθεσμη αστική ψυχαγωγία και επομένως δεν αποθηκεύτηκαν.
Ο Castagno δημιούργησε μια σειρά από θαρραλέες, ενεργητικές εικόνες. Το πινέλο του ανήκει σε μεγάλο αριθμό τοιχογραφιών που αποκαλύπτουν την πλαστική προσέγγιση του καλλιτέχνη στη ζωγραφική. Ο Καστάνο ουσιαστικά δεν ζωγράφισε τοπία και νεκρές φύσεις, επικεντρώνοντας την προσοχή του στη γλυπτική ερμηνεία της ανθρώπινης μορφής.
Κάποτε, ο Castagno θεωρήθηκε άνθρωπος τραγικής μοίρας. Μερικοί ιστορικοί τέχνης πιστεύουν ότι ο καλλιτέχνης σκότωσε τον δάσκαλό του λόγω της οργής του. Δεν είναι γνωστό πόσο αξιόπιστη είναι αυτή η ιστορία, αλλά επιβεβαιώνει τις φήμες για τη φρενήρη φύση του Castagno.