Blue Horseman – Wassily Kandinsky

Blue Horseman   Wassily Kandinsky

Ο πίνακας «The Blue Horseman» είναι μια επαγγελματική κάρτα, το εμπορικό σήμα του καλλιτέχνη. Γράφτηκε το 1903. Αυτή τη στιγμή, μια ομάδα νέων καλλιτεχνών κυκλοφόρησε το διάσημο αλμανάκ «The Blue Horseman». Αυτό το ελαφρώς παράξενο όνομα εμφανίστηκε πάνω σε ένα φλιτζάνι καφέ σε μια συνομιλία μεταξύ των ιδρυτών Kandinsky και Mark Franz. Και οι δύο αγαπούσαν το μπλε, ο Μάρκος αγαπούσε επίσης τα άλογα και ο Καντίνσκι αγαπούσε την ιππασία.

Στο αλμανάκ παρευρέθηκαν γνωστοί Ρώσοι avant-garde καλλιτέχνες Μαριάννα Βερεβίνα, Alexei Yavlensky, οι Burliuk Brothers, Paul Klee, Gabriela Munter, καθώς και αρκετοί χορευτές και συνθέτες. Η ομάδα συμμετείχε ενεργά στο κίνημα για την ανανέωση της γερμανικής τέχνης στις αρχές του 20ου αιώνα.

Το Blue Horseman Almanac γίνεται μια διεθνής κοινότητα. Οι Ρώσοι, οι Γερμανοί και οι Γάλλοι είναι όλοι ενωμένοι στην επιθυμία τους να δημιουργήσουν μια νέα τέχνη, ανεξάρτητη από τους υπάρχοντες κανόνες και κανόνες. Δημιουργούν αφηρημένες συνθέσεις, χρησιμοποιώντας ένα σύνολο φωτεινών χρωμάτων, συνδεδεμένα οπτικά και διακοσμητικά, αναζητώντας συναφείς λύσεις.

Η πρώτη έκθεση του συλλόγου πραγματοποιείται στις 18 Δεκεμβρίου 1911 στην Πινακοθήκη Tannhäuser στο Μόναχο. Οι πίνακες διαφόρων μελών της ομάδας αποτέλεσαν μια ενδιαφέρουσα έκθεση – οι συγγραφείς ήταν πολύ κοντά ο ένας στον άλλο στην αναζήτηση νέων τρόπων ζωγραφικής. Το «άλογο τρεξίματος» του Campendonk, οι πίνακες του Franz Mark και άλλων καλλιτεχνών εκτίθενται, ο Kandinsky, με τη σειρά του, παρουσίασε αρκετούς αφηρημένους αυτοσχεδιασμούς στο δικαστήριο των εραστών της τέχνης.

Τον Μάρτιο του 1912, η ​​δεύτερη έκθεση, στην οποία συμμετείχαν επίσης Suprematists, Cubists και άλλες ομάδες καλλιτεχνών. Τον Μάιο του ίδιου έτους, το «Blue Horseman» δημοσιεύει ένα αλμανάκ, όπου οι συμμετέχοντες παρέχουν τις σκέψεις τους για την ιστορία και την ανάπτυξη της ζωγραφικής. Τα άρθρα συνοδεύονται από εικόνες, που δείχνουν την κοινότητα της αρχαίας τέχνης σε διάφορα μέρη του κόσμου. Οι συγγραφείς δίνουν μεγάλη προσοχή στο σχέδιο των παιδιών. Ο σύλλογος τηρεί επίσης την αρχή της σύνθεσης της τέχνης: διάφορες στήλες είναι αφιερωμένες στη μουσική.

Το τελευταίο τεύχος του αλμανάκ ήταν το 1914. Ένα χρόνο νωρίτερα, πραγματοποιήθηκε η τελευταία μεγάλη έκθεση του συλλόγου στο Βερολίνο. Όταν ξεκινά ο Πρώτος Παγκόσμιος Πόλεμος, ο Καντίνσκι φεύγει από τη Γερμανία και ότι αυτό είναι το τέλος της περιόδου «Blue Rider» στη βιογραφία του. Όταν οι ηγέτες το άφησαν, η ομάδα ουσιαστικά έπαψε να υπάρχει. Στη δεκαετία του 1920, μετά την επανάσταση στη Ρωσία, ο Καντίνσκι επέστρεψε στη Γερμανία και άρχισε να διδάσκει στο σχολείο Bauhaus, όπου γνώρισε μερικούς από τους παλιούς συντρόφους του από το Blue Horseman. Ωστόσο, ο σύλλογος δεν αναβίωσε ποτέ, αλλά είναι κρίμα…

Ο πίνακας «The Blue Horseman» έφερε στον καλλιτέχνη απίστευτη δημοτικότητα λόγω της απλής σύνθεσής του, η οποία συνδυάζει αριστοτεχνικά το φως και το χρώμα. Ο καλλιτέχνης δημιουργεί μια αντίθεση μεταξύ της κίνησης του αναβάτη και του στατικού τοπίου στο προσκήνιο. Σε αυτό το έργο υπάρχει πολλή έκφραση, κίνηση, φαίνεται ότι ακούτε τον ήχο των οπλών και το σφύριγμα του ανέμου…

Στην εικόνα, ο πνευματικός στόχος δεν αναφέρεται ρητά. Ο στόχος είναι η ίδια η φιλοδοξία και η εσωτερική εμπειρία της ομορφιάς της φύσης τη στιγμή της κίνησης. Το μπλε χρώμα του κάπρου του ιππέα αντανακλάται στον μπλε ουρανό και στις σκούρες μπλε αποστάσεις. Το άσπρο άλογό του αντηχεί με άσπρα σύννεφα. Ο ιππέας συγχωνεύεται με τη φύση, ξεπέρασε το σκοτάδι και απέκτησε ελευθερία σε έναν κόσμο όπου το φως και το χρώμα θριαμβεύουν.

1 Star2 Stars3 Stars4 Stars5 Stars (1 votes, average: 5,00 out of 5)