Ο πίνακας του Γάλλου καλλιτέχνη Ζακ Λουίς Ντέιβιντ «Ανδρομάχη στο σώμα του Έκτορα». Το μέγεθος της εικόνας είναι 275 x 203 cm, λάδι σε καμβά. Στη Μόσχα, το Μουσείο Καλών Τεχνών A. Pushkin διατηρεί ένα σκίτσο του Andromache που θρηνεί τον Έκτορα για ένα μεγάλο καμβά στο Λούβρο.
Ο δεύτερος σημαντικός ιστορικός καμβάς του καλλιτέχνη ήταν ο πίνακας «Andromache at the Body of Hector», ο οποίος έλαβε επίσης μια ευπρόσδεκτη υποδοχή από κριτικούς και ιστορικούς της τέχνης στο σαλόνι του 1783. Η δραματική σκηνή παρουσιάζεται σε αυτό με φόντο μια γυμνή αντίκα διακόσμηση – ένα μεγαλοπρεπές αντίκες κρεβάτι, δωρικές στήλες, γνωστές από τα χαρακτικά των κηροπηγίων, των λόγχων και των ασπίδων του Έκτορα, δανεισμένα από τα έργα του Poussin.
Η σύνθεση του καμβά με τον Andromache να κάθεται στο κρεβάτι επαναλαμβάνει τη σκηνή «Death of the Meleager», που αναπαράγεται στο ανάγλυφο μιας αρχαίας σαρκοφάγου. Ακολουθώντας το κλασικό μοτίβο θα συνδυαστεί στο έργο του καλλιτέχνη με την εισαγωγή ατομικών χαρακτηριστικών, μια διαφορετική μεταφορά των συναισθημάτων των ηρώων.
Η πλοκή αυτής της εικόνας επιστρέφει στον Όμηρο Ιλιάδα: Ο Έκτορας, ο γενναίος ηγέτης των Τρώων, χτυπήθηκε σε μονομαχία από τον Αχιλλέα και θρήνησε από την πιστή του σύζυγο Ανδρομάχη. Το κοινωνικοπολιτικό νόημα αυτού του έργου είναι προφανές. Ο Andromache με θεατρική χειρονομία δείχνει το σώμα του ήρωα που έδωσε τη ζωή του για την πατρίδα του. Η λατρεία της πατρίδας στη γαλλική κοινωνία της προ-επαναστατικής εποχής αντιτάχθηκε στην ιδέα της εξυπηρέτησης της βασιλικής εξουσίας. Το έργο διακρίνεται από τη σαφήνεια και την απλότητα της σύνθεσης, το ασπρόμαυρο καλούπι είναι γεμάτο σώμα και διακριτό.
Μεγάλη προσοχή δόθηκε από τον David στην ιστορική αυθεντικότητα του απεικονιζόμενου μέσου. Η Ανδρομάχη, η σύζυγος του Έκτορα – η κόρη του Τσάρου Κέτιων στην πόλη της Μυσίας της Θήβας και η σύζυγος του Έκτορα, ανήκει στις ευγενέστερες γυναικείες εικόνες του Ομηρικού «Ιλιάδα». Ακόμα και στα πρώτα της χρόνια, ο πατέρας και τα επτά αδέλφια της σκοτώθηκαν από τον Αχιλλέα. Αφού παντρεύτηκε τον Hector, η Andromache γέννησε την Astianax και έγινε προσκολλημένη στον άντρα της με την πιο ένθερμη αγάπη, τα συγκινητικά μνημεία της οποίας ήταν η συνομιλία της μαζί του πριν ο Hector πήγε στη μάχη με τον Αχιλλέα, καθώς και η κραυγή της για τη δολοφονημένη γυναίκα.
Μετά την κατάκτηση της Τροίας, η Ανδρομάχη δόθηκε ως θήραμα στον γιο του Αχιλλέα, τον Πύρρο, που την πήρε μαζί της στην Ήπειρο και όπου τον γέννησε. Στη συνέχεια, ο Andromache έγινε σύζυγος της Ελένης, του αδελφού του Έκτορα, και του έδωσε έναν γιο, τον Κέστριν. Μετά το θάνατο της Ελένης Ανδρομάχη, μαζί με έναν από τους γιους της, επέστρεψε στη Μίσια, όπου αυτός ο γιος απέκτησε την περιοχή της Τειερίας και έδωσε το όνομά του στην πόλη της Περγάμου που ίδρυσε. Προς τιμήν του Andromache, χτίστηκε ένας ναός εκεί. Ο Ευριπίδης χρησιμοποίησε την εικόνα του Ανδρομάχη ως ηρωίδα της τραγωδίας με το ίδιο όνομα.