Ένας σημαντικός ρόλος στη ζωγραφική του Nesterov M. V. διαδραματίζεται από ένα τοπίο που είναι αρκετά συναισθηματικό και αντιστοιχεί στη διάθεση των ηρώων. Στο βάθος βλέπουμε έναν απαλό λευκό-κίτρινο ουρανό. Το κύριο χρώμα της εικόνας είναι κίτρινο, έτσι ώστε να μπορούμε να υποθέσουμε ότι πρόκειται για αρχές φθινοπώρου.
Στο βάθος υπάρχει μια ξύλινη εκκλησία, δύο μπλε τρούλους από τους οποίους μοιάζουν με κενταύριο σε ένα πράσινο λιβάδι. Ένα μικρό χωριό μπορεί να δει πίσω από αυτό, και πέρα από το χωριό υπάρχει μια ατελείωτη έκταση. Οι κήποι βρίσκονται κοντά στην εκκλησία. Οι σκούρες πράσινες καλλιέργειες μοιάζουν κάπως με το λάχανο. Πυκνά δάση απεικονίζονται στις πλευρές, φαίνεται να πλαισιώνουν την εικόνα, να της δίνουν βάθος. Ένα μικρό ποτάμι ρέει από τις αριστερές στροφές.
Σε πρώτο πλάνο, ο συγγραφέας απεικόνιζε τον νεαρό Βαρθολομαίο και τον γέρο. Το αγόρι κοιτάζει με θαυμασμό και μεγάλη προσοχή στον ηγουμένο. Η λεπτότητα του αγοριού είναι ορατή: ένα εξαντλημένο πρόσωπο, μώλωπες κάτω από τα μάτια. Τα ανοιχτά καστανά μαλλιά του συνδυάζονται αρμονικά με τα χρώματα των δέντρων και των χωραφιών. Το παιδί δίπλωσε προσεκτικά τα λεπτά και λεπτά χέρια. Η πλάτη και τα γόνατά του κάμπτονται ελαφρώς, σαν να προτίθεται να υποκύψει στον γέρο. Το αγόρι έχει απλά λευκά ρούχα αγροτών. Ο συγγραφέας ήθελε να δείξει την αγνότητα της ψυχής του παιδιού.
Μπροστά από το παιδί είναι ένας γέρος. Η κουκούλα κρύβει το πρόσωπό του, καθώς και ολόκληρο το κεφάλι του, μόνο ένα μέρος της γκρι γενειάδας του γέρου είναι ορατό. Λέει ότι το παλιό φασκόμηλο στέκεται μπροστά από το αγόρι. Γύρω από το κεφάλι του είναι ένα φωτοστέφανο που σχεδόν εξαφανίστηκε στο κίτρινο χρώμα των δέντρων. Στα χέρια ενός ηλικιωμένου άνδρα που κρατά ένα στήθος με προφόρα. Φορά μαύρο μανδύα και μανδύα με ερυθρούς σταυρούς.
Το τοπίο στην εικόνα είναι ρεαλιστικό, αλλά ένα παραμύθι μοτίβο είναι ορατό στις εικόνες που απεικονίζονται. Το έργο προκαλεί αίσθημα θλίψης και ηρεμίας. Ο συγγραφέας έδειξε την αγνότητα και την ομορφιά της ρωσικής φύσης.