Το κεντρικό πάνελ αυτού του τρίπτυχου απεικονίζει μια σκηνή ενός σταυρού με την Παναγία, τη θεολόγο και τους φιλάνθρωπους να στέκονται στους πρόποδες του σταυρού. Στα πλαϊνά πάνελ, ο θεατής βλέπει τη Μαρία Μαγδαληνή – μπορείτε εύκολα να την αναγνωρίσετε από το σκάφος με τον κόσμο που κρατά στα χέρια της – και την Αγία Βερόνικα, κρατώντας μια πλακέτα κυκλώματος με το πρόσωπο του Χριστού τυπωμένο πάνω του. Κάθε σκηνή περιβάλλεται από ένα περίγραμμα που μιμείται ένα επιχρυσωμένο κορνίζα.
Δεν γνωρίζουμε ποιοι είναι οι ευεργέτες που έθεσε ο καλλιτέχνης στους πρόποδες του σταυρού, αλλά μπορούμε να προσδιορίσουμε με τα κοστούμια τους ότι ο πίνακας πρέπει να αποδοθεί στη δεκαετία του 1440. Επιπλέον, η αμοιβή τους δείχνει ότι δεν ήταν πλούσιοι και δεν ανήκαν στην υψηλή κοινωνία.
Το τρίπτυχο από πολλές απόψεις μοιάζει με τους πίνακες του Robert Kampen, του δασκάλου του Rogier van der Weyden, που δίνει λόγο να την θεωρήσει ένα από τα πρώτα έργα του καλλιτέχνη, αν και ο νεαρός δάσκαλος ήδη ζωγραφίζει φιγούρες σε πολύ πιο χαλαρές πόζες από τον μέντορά του. Επιπλέον, τολμά για μια τολμηρή, σχεδόν επαναστατική καινοτομία: «απλώνει» το τοπίο σε τρία πάνελ. Ασυνήθιστα για τον καιρό του, ο Ρογκίρ γράφει επίσης τη Μητέρα του Θεού – παραδοσιακά αγκαλιάζει το πόδι του σταυρού, απεικονίστηκε η Μαρία Μαγδαληνή. Τα πολυάριθμα αντίγραφα του τριπύρου που μας έχουν φτάσει λένε ότι έκανε μεγάλη εντύπωση στους συγχρόνους του πλοιάρχου.