Το δέντρο της ζωής. Σκίτσο για πάγωμα stockle. Εντάξει 1905-1909 Αυτό το δέντρο της γνώσης, που αναφέρεται στην Αποκάλυψη, το σύμβολο της Χρυσής Εποχής, προκαλεί το μαύρο πουλί – το σύμβολο του θανάτου: έτσι κατανοήθηκε ο κύκλος της ζωής τόσο από τον Klimt όσο και από τον Freud.
Πόσο δυσάρεστα έκπληκτοι και ακόμη και σοκαρισμένοι ήταν οι οπαδοί της «καθαρής τέχνης», που εκπαιδεύτηκαν στα κλασικά, που ήταν εξοικειωμένοι με ένα αυστηρό σύστημα είδους, όταν αντί για ανθρώπους, ζώα και τοπία, αντί για πορτρέτα και νεκρές φύσεις, οι καλλιτέχνες άρχισαν να προσφέρουν έναν συνδυασμό γεωμετρικών σχημάτων ή γραμμών, φωτεινών σημείων χρώματος. «Μου αρέσει και είναι αυτή η εικόνα ;!» – ρώτησε με αγανάκτηση μερικές εκλεπτυσμένες αισθητικές. Οι ίδιοι οι μοντερνιστές, δικαιολογώντας και εξηγώντας τη δική τους καινοτομία, έγραψαν ολόκληρα θεωρητικά έργα, αλλά μόνο τώρα, ίσως, δεν πέτυχαν πολύ – ούτως ή άλλως, να δώσουν στο κοινό κάτι κατανοητό και παραδοσιακό.
Ένας από τους ιδρυτές του αυστριακού μοντερνισμού, συμπατριώτης και δημοφιλής των ιδεών του διαβόητου ψυχίατρου Z. Freud, ήταν ο καλλιτέχνης Gustav Klimt. Ήταν άπταιστα στον ακαδημαϊκό τρόπο της γραφής, αλλά ποτέ δεν οδηγούσε σε κανένα υπό όρους πλαίσιο.
Το διάσημο δέντρο της ζωής μας αναφέρεται σε έναν από τους αποκαλυπτικούς βιβλικούς μύθους. Η ίδια η ερμηνεία του μύθου παρουσιάζεται σε ένα διακοσμητικό πλαίσιο. Το δέντρο, φυσικά, μαντεύεται χωρίς μεγάλη δυσκολία – τελικά, είναι ζωγραφισμένο ακριβώς στο κέντρο. Όλα αυτά αποτελούνται από περίεργα μονοπάτια διάσπαρτα με πέτρες. Λοιπόν, ο «δρόμος της ζωής», ο «δρόμος της ζωής» είναι σταθερές εκφράσεις. Ένα μαύρο πουλί κάθεται σε ένα από τα μονοπάτια του κλάδου.
Το μαύρο είναι το χρώμα του κινδύνου και του θανάτου. Συμβολικά, λοιπόν, ο καλλιτέχνης μετέφερε την αιώνια αντιπαράθεση όλων των οργανικών, φυσικών, ζώντας με μια σκοτεινή, ζοφερή αρχή στην ψυχή κάθε ατόμου.