Πλημμύρα, θραύσμα της ζωγραφικής του παρεκκλησιού Sistine (νωπογραφία) – Μιχαήλ Άγγελο Μπουρονάρτι

Πλημμύρα, θραύσμα της ζωγραφικής του παρεκκλησιού Sistine (νωπογραφία)   Μιχαήλ Άγγελο Μπουρονάρτι

Πλημμύρα, τοιχογραφία του Michelangelo Buonarroti, ένα κομμάτι της ζωγραφικής του παρεκκλησιού Sistine. Στην οροφή Sistine, ο Μιχαήλ Άγγελος έφτασε στην πλήρη ωριμότητα των δεξιοτήτων του. Στη συνολική σύνθεση της οροφής, έλυσε το πιο δύσκολο έργο, έχοντας βρει μια τέτοια αρχιτεκτονική διαίρεση που, παρά την αφθονία των αριθμών, επέτρεψε να επιτευχθεί όχι μόνο η λογική ακολουθία εικόνων και η σαφής ορατότητα κάθε μιας από τις αμέτρητες μορφές ξεχωριστά, αλλά και η εντύπωση της διακοσμητικής ενότητας του γιγαντιαίου πίνακα.

Σύμφωνα με τις αρχές της μνημειακής ζωγραφικής της Αναγέννησης, η ζωγραφική όχι μόνο δεν καταστρέφει την αρχιτεκτονική του θησαυρού και των τοίχων, αλλά, αντίθετα, την εμπλουτίζει, αποκαλύπτοντας την τεκτονική δομή της, ενισχύοντας την πλαστική του αντίληψη. Στη ζωγραφική των μορφών, η αρχή του πλαστικού κυριαρχεί πλήρως – εν προκειμένω, οι τοιχογραφίες της οροφής χρησιμεύουν ως οπτική έκφραση των λέξεων του Μιχαήλ Άγγελου: «Ο πίνακας που είναι πιο κοντά στο ανάγλυφο θα είναι ο καλύτερος.»

Η εικονογραφική γλώσσα του Μιχαήλ Άγγελου έχει υποστεί κάποια εξέλιξη εδώ και πολλά χρόνια εργασίας στο παρεκκλήσι: οι μετέπειτα φιγούρες είναι μεγαλύτερες σε μέγεθος, η αξιολύπητη εκφραστικότητά τους έχει ενταθεί, η κίνησή τους έχει γίνει πιο περίπλοκη, αλλά η χαρακτηριστική αυξημένη πλαστικότητα του Μιχαήλ Αγγέλου, κυνηγημένη σαφήνεια γραμμών και όγκοι διατηρούνται πλήρως σε αυτές. Και παρόλο που ο Μιχαήλ Άγγελος έδωσε ένα παράδειγμα στη ζωγραφική της επιδέξιας χρήσης του χρώματος, γενικά, οι εικόνες της οροφής Sistine φαίνεται να είναι γλυπτές από το ισχυρό χέρι του γλύπτη αντί να δημιουργούνται από το πινέλο του ζωγράφου.