Ο Anton Rafael Mengs είναι ο μεγαλύτερος Γερμανός εκπρόσωπος του νεοκλασικισμού – μια τάση που εμφανίστηκε στην Ευρώπη το δεύτερο μισό του 18ου αιώνα και βασίστηκε σε μια άνευ όρων λατρεία της αρχαίας τέχνης. Ο ιστορικός Johann Winkelmann ήταν ο εμπνευστής και θεωρητικός αυτής της τάσης, και το βιβλίο του Ιστορία της Τέχνης της Αρχαιότητας ήταν γνωστό εκείνη την εποχή σε κάθε μορφωμένο Ευρωπαίο. Οι σκέψεις του Winkelmann για την τελειότητα και την αξεπέραστη ομορφιά των παλαιών σχεδίων επηρέασαν πολλούς διάσημους καλλιτέχνες, συμπεριλαμβανομένου του μεγάλου Ιταλού γλύπτη Antonio Canova.
Στη Γερμανία, το πιο πιστό και συνεπές μυαλό του Winkelmann ήταν ο Anton Rafael Mengs, του οποίου η ζωγραφική είναι μια πρακτική ενσωμάτωση των ιδεών του Winkelmann, ενός στενού φίλου του Mengs. Ο μνημειακός καμβάς «Περσέας και Ανδρομέδα» μπορεί να θεωρηθεί το προγραμματικό έργο του νεοκλασικισμού. Ο καλλιτέχνης επιλέγει την πλοκή ενός αρχαίου μύθου, γνωστού από το αριστούργημα του Ρούμπενς, με τον Μενγκ να απεικονίζει την ίδια κορύφωση του θρύλου. Συγκρίνοντας και τα δύο έργα, είναι δύσκολο να βρεθούν περισσότεροι διαφορετικοί καλλιτέχνες και μια πιο διαφορετική ερμηνεία του θέματος.
Ο αθλητικός και όμορφος Περσέας μοιάζει με άγαλμα του Απόλλωνα Μπελβεντέρε. Η στάση και η κίνηση στην οποία η Ανδρομέδα πάγωσε μας στέλνει στην ανακούφιση των αρχαίων χρόνων. Οι ήρωες του Μενγκ είναι τέλειοι, αλλά κρύοι. Η ζωγραφική του Rubens είναι κορεσμένη με τις καλύτερες αποχρώσεις του χρώματος και οι χαρακτήρες είναι φυσικοί και όμορφοι στην εκδήλωση των συναισθημάτων τους.
Αυτός ο πίνακας δημιουργήθηκε από τον Mengs στη Ρώμη. Στο μέλλον, αφού το έστειλε στον πελάτη, ξεκίνησε το δύσκολο ταξίδι της. Το πλοίο στο οποίο μεταφέρθηκε ο πίνακας αναχαιτίστηκε από ληστές που τον πούλησαν στο λιμάνι της Ισπανίας στον Υπουργό της Θάλασσας. Στη συνέχεια, το 1780, αποκτήθηκε για τη συναρμολόγηση της Αυτοκράτειρας Αικατερίνης Β.