Το 1912-1913, ο de Chirico δημιούργησε αρκετούς πίνακες που απεικονίζουν τυπικές ιταλικές πλατείες της πόλης. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, ο de Chirico προσπαθεί να κατανοήσει φιλοσοφικά τη γύρω πραγματικότητα, ασχολείται με αινίγματα, μυστικά, μυστικισμό.
Ο ζωγράφος στρέφεται στο θέμα της αρχαιότητας για να επεξηγήσει τις διατάξεις της φιλοσοφίας του Νίτσε. Στις πλατείες της ερήμου, ο πλοίαρχος απεικονίζει συχνά ένα άγαλμα της Αριάδνης – ένα σύμβολο θλίψης και μελαγχολίας.
Ακολουθώντας αυστηρά την ευρωπαϊκή εικονογραφική παράδοση, ο de Chirico φέρνει ταυτόχρονα στους καμβά του νέα, προσωπικά στοιχεία, καθώς και επίσημες επίσημες λύσεις που είναι εγγενείς σε αυτόν. Στους καμβάδες, το άγαλμα της Αριάδνης περιβάλλεται από ερημικές στοές. Το κίνητρο της αψίδας, που επαναλαμβάνεται πολλές φορές και περνά από εικόνα σε εικόνα, είναι τόσο αναπόσπαστο στο σύστημα συμβόλων του de Chirico όσο και η εικόνα του πύργου.
Ένα τρένο με ένα μικρό τρένο πάνω από το οποίο ρέει καπνός υπονοεί μια σύγκρουση του μύθου της Αριάδνης. Place d’Italie: Melancholia – Giorgio de Chirico Στον πίνακα «Place d’Italie: Melancholia» η σύνθεση είναι χτισμένη χρησιμοποιώντας σκιές από τα αρχιτεκτονικά στοιχεία του αγάλματος της Αριάδνης. Ένα φόντο κορεσμένο με τόνο τονίζεται και πάλι από την παρουσία της αμαξοστοιχίας. Αυτή η εικόνα συμβολίζει τον Θησέα, τον οποίο η ερωτευμένη Ariadne βοήθησε να βγει από το λαβύρινθο με τη βοήθεια μιας μαγικής μπάλας… Η Ariadne είναι απαράδεκτη στην επιθυμία της για τον εραστή της που την άφησε αμετάκλητα.
Η οριζόντια λωρίδα του εξερχόμενου φωτός της ημέρας επιδεινώνει τη θλιβερή διάθεση της σύνθεσης. Place d’Italia – Giorgio de Chirico «Place d’Italia», που δημιουργήθηκε ένα χρόνο αργότερα και αποθηκεύτηκε στην Πινακοθήκη του Τορόντο, διαφέρει από την προηγούμενη δουλειά σε ένα χαρούμενο, φωτεινό χρώμα. Σιωπηλό άγαλμα της Αριάδνης – de Chirico Στον πίνακα «Σιωπηλό άγαλμα της Αριάδνης» που σχετίζεται με την ίδια περίοδο, το παιχνίδι του φωτός και της σκιάς χρησιμοποιείται ενεργά… Ο καλλιτέχνης στρέφεται σε νέες εικονογραφικές μεθόδους. Επισημασμένες γωνίες, μερικά σχηματικά αγάλματα υποδηλώνουν την επιρροή του Πικάσο. Η ίδια η σύνθεση είναι επίσης καινούργια και ασυνήθιστη – το πρώτο σχέδιο σκουραίνει, σαν σκόπιμα, να τεθεί τεχνητά στο παρασκήνιο. Αυτή η σκιά προσελκύει το βλέμμα και στη συνέχεια φαίνεται να γλιστρά στο βάθος της εικόνας σε έντονο φως.