«Δύο γυναίκες που τρέχουν κατά μήκος της παραλίας», ή απλά «Τρέξιμο» – μια εικόνα που, εκπληκτικά, αναφέρεται στην περίοδο του κλασικισμού στα έργα του Πικάσο. Παραδόξως, ήταν κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου που δημιουργήθηκαν τα διάσημα πιο «παραδοσιακά» πορτρέτα της Όλγα Khokhlova, καταπληκτικές διακοσμήσεις μπαλέτου που δημιουργήθηκαν υπό την επίδραση κυβικών τάσεων, αλλά έχοντας χάσει τα χαρακτηριστικά του ρεαλισμού, ακόμα ζωντανεύουν.
Σύμφωνα με τον Gertrude Stein, φίλο του Πικάσο και τον διάσημο φιλάνθρωπο, η κλασική περίοδος του πλοιάρχου μπορεί να ονομαστεί «περίοδος μεγάλων γυναικών». Υπερβολική υπέροχη, υπερβολικά διογκωμένη γυναικεία φύση – η μοτίβο πολλών από τα έργα του καλλιτέχνη, όπως το «The Big Bather», «Sitting Woman», «Sitting Naked, Wiping Feet». Φυσικά, το «Running» είναι ο πιο διάσημος πίνακας αυτού του στυλ.
Ο πίνακας ζωγραφίστηκε σε ένα παραθαλάσσιο θέρετρο στη Βρετάνη, όπου ο Πικάσο, μαζί με τη γυναίκα και τον γιο του, πήγαν να αλλάξουν την βαρετή ατμόσφαιρα του Φοντενεμπλό.
Στην εργασία χρησιμοποιούνται καθαροί τόνοι, ειδικά το βαθύ μπλε χρώμα που απεικονίζει τη θάλασσα και τον ουρανό, που συγχωνεύονται. Η παραλία απεικονίζεται κάπως σχηματικά, οι μεγάλες μακρές πινελιές δημιουργούν σαφέστερα μια βραχώδη επιφάνεια από μια αμμώδη.
Όλη αυτή η σκόπιμη απλοποίηση του φόντου έχει ως στόχο να εστιάσει την προσοχή του θεατή στους κύριους χαρακτήρες. Αυτές δεν είναι καν κυρίες με τις διάσημες φόρμες «Rubens» – οι γυναίκες του Πικάσο είναι πιο υπέροχες. Παρά τις τεράστιες φιγούρες, η ογκώδης και η ηρεμία δεν είναι αναγνώσιμη σε αυτά, αντίθετα, οι ηρωίδες κινούνται γρήγορα, υπακούοντας σε κάποια άγνωστη ώθηση, κρατώντας τα χέρια και ρίχνοντας πίσω τα κεφάλια τους με αναπτυσσόμενα μαλλιά. Τα πουκάμισα στις γυναίκες είτε παραπλανήθηκαν είτε ήταν τελείως σχισμένα από το τρέξιμο, τα πλήρη στήθη τους είναι ορατά. Ωστόσο, οι ηρωίδες δεν νοιάζονται – είναι ελεύθερες στην κίνηση και στα συναισθήματά τους.
Στη συνέχεια, η εικόνα της ζωγραφικής «Running» μεταφέρθηκε στο σκηνικό για το μπαλέτο «Blue Express», που πραγματοποιήθηκε το 1924. Παρεμπιπτόντως, η παράσταση ήταν μεγάλη επιτυχία, η παράσταση αποδείχθηκε ασυνήθιστη και εξωτική. Η ίδια η Coco Chanel δούλεψε στα κοστούμια, στα οποία, όπως παραδέχτηκε αργότερα το μπαλέτο, ήταν άβολο και ασυνήθιστο να χορέψεις.