Η δημιουργική και φιλελεύθερη φύση του Bonnard αντιστάθηκε σε τυχόν περιορισμούς, ανεξάρτητα από το ποια σφαίρα της ζωής, και ακόμη περισσότερο, την τέχνη, αυτό δεν αφορούσε. Η δημιουργική του αναζήτηση δεν διακόπτεται μέχρι το θάνατό του, ψάχνει συνεχώς λύσεις για να ξεπεράσει τους κανόνες που ρυθμίζονται από την καβαλέτο ζωγραφική. Ένας από τους κύριους στόχους που ο καλλιτέχνης θέτει για τον εαυτό του, αφιερώνοντας τη ζωή του στη δημιουργικότητα, είναι να ξεπεράσει τα όρια που χωρίζουν τους διαφορετικούς τομείς της τέχνης: θέατρο, ποίηση, μουσική. Ο συνδυασμός τέχνης και ζωής είναι το σύνθημα στο οποίο ο Bonnard δούλεψε ακούραστα.
Στην ηλικία των είκοσι τεσσάρων ετών, ο καλλιτέχνης «nabist» δημιούργησε τον κύκλο «Γυναίκες στον Κήπο», αποτελούμενο από τέσσερα πάνελ που θεωρούσε ότι διακοσμούσε μια οθόνη. Ο Μπόναρντ σχεδίαζε να τις εκθέσει το 1891 στο Σαλόνι Ανεξαρτήτων, αλλά στην έκθεση εκτέθηκαν χωριστά και παρουσιάστηκαν με το όνομα «Διακοσμητική Πάνελ». Ο καλλιτέχνης εξήγησε την απόφασή του από το γεγονός ότι στο όραμά του, το έργο ήταν περισσότερο μια εικόνα παρά μια οθόνη.
Ο τρόπος εκτέλεσης των έργων ζωγραφικής, καθώς και το θέμα τους, είναι ένα αφιέρωμα στην ιαπωνική τέχνη, την οποία βρήκε ο Bonnard. Οι επίπεδες σιλουέτες των χαρακτήρων απεικονίζονται σε επίπεδο φόντο. Δεν υπάρχει chiaroscuro και βάθος, δεν μιλάμε για ημίτονα. Όλα τα στοιχεία της ζωγραφικής είναι διακοσμητικά, που είναι επίσης χαρακτηριστικό της τέχνης της Άπω Ανατολής.
Με τους πίνακες αυτής της σειράς ξεκινούν τα διακοσμητικά έργα στα έργα του Bonnard.