Γυναίκα σε ένα πουκάμισο που κάθεται σε μια καρέκλα – Πάμπλο Πικάσο

Γυναίκα σε ένα πουκάμισο που κάθεται σε μια καρέκλα   Πάμπλο Πικάσο

Ο πίνακας, που περιλαμβάνεται στη βαθμολογία των πιο ακριβών δημιουργιών του μεγάλου Πικάσο, είναι αφιερωμένος σε ένα από τα πιο ισχυρά καρδιακά στοργικά του καλλιτέχνη – τον Marcel Umber, ή πιο γνωστό ως Eva Güell.

Η ιστορία της αγάπης τους είναι όμορφη και τραγική. Ο πλοίαρχος ειδώλησε τη μούσα του, κάνοντας εξομολογήσεις όχι μόνο μέσω των έργων του, αλλά και απευθείας σε αυτούς. Έτσι, στους πίνακες «Κιθάρα» και «Βιολί», που γράφτηκαν το 1912, μπορείτε να δείτε ξεκάθαρα τις επιγραφές, σαν να γράφονται ακούσια στις πλοκές – «Λατρεύω την Εύα». Η ιστορία αγάπης δεν κράτησε πολύ, σύντομα η Εύα αρρώστησε και άρχισε να εξασθενίζει μπροστά στα μάτια μας. Όταν ο Πικάσο μπόρεσε τελικά να την συνδέσει στο νοσοκομείο, ζύγιζε μόνο 24 κιλά. Μετά από κάποιο χρονικό διάστημα, έφυγε και ο απαράδεκτος καλλιτέχνης για κάποιο διάστημα άρχισε να ζει μια υποχώρηση, πένθος για την απώλεια.

Πολλά βιβλία θα πουν ότι δεν έχει διατηρηθεί ούτε ένα πορτρέτο ή φωτογραφία αυτής της μοιραίας ομορφιάς. Ωστόσο, αυτό απέχει πολύ από την περίπτωση. Όσον αφορά τα πορτρέτα, πράγματι σε πίνακες που γράφτηκαν με το στυλ του Κυβισμού, όπως, για παράδειγμα, «Γυναίκα σε ένα πουκάμισο», δεν μπορεί κανείς να μιλήσει για ομοιότητες πορτρέτου, αλλά παρ ‘όλα αυτά, μερικές φωτογραφίες της Εύας διατηρήθηκαν στο αρχείο του φίλου του Πικάσο – Γκέρτρουτ Στέιν.

Το έργο που παρουσιάζεται είναι απλό σε οικόπεδο, αλλά πολύπλοκο σε περιεχόμενο. Μόνο μια καρέκλα και ένα κομμάτι πουκάμισου έχουν πραγματικά περιγράμματα. Όσο για την ίδια την ηρωίδα, μπορούμε να μαντέψουμε μόνο τα ογκώδη μέρη του σώματός της – στήθη, ρέοντας μαλλιά, μακριές βλεφαρίδες και ακόμη και γυμνή κοιλιά με ομφαλό. Οι ιστορικοί της τέχνης παρατηρούν ότι με αυτό το έργο ο καλλιτέχνης περίμενε μια πολύπλευρη κατεύθυνση – σουρεαλισμό.

Το έργο περιέχει ένα έντονο γλυπτικό στυλ – τόσο απτό είναι ο όγκος και η μορφή, σε συνδυασμό με την τεχνική του κολάζ. Παράξενοι συνδυασμοί, παραβιασμένες αναλογίες, μια ακατανόητη μορφή μετάδοσης – μπορείτε να καταλάβετε αυτό το έργο μόνο εγκαταλείποντας εντελώς την αρμονική λογική, στηρίζοντας μόνο τη φαντασία.

Το χρώμα επιλύεται σε ζεστά χρώματα – καφέ, μπεζ, ροζ. Τα χρώματα ακούγονται ταυτόχρονα, χωρίς να παρεμβαίνουν στην αντίληψη ενός λεπτού κυβικού σχεδιασμού.

Ο πίνακας αναβοσβήνει το 1997 στον κωδικό δημοπρασίας της Κρίστι και πωλήθηκε στο Μητροπολιτικό Μουσείο Τέχνης στη Νέα Υόρκη, όπου είναι σήμερα.