Ο Άγιος Σεμπαστιάν Μεσίνα φαίνεται στον χαμηλό ορίζοντα από τη μορφή ενός μάρτυρα, σαν να υψώνεται πάνω από την πραγματικότητα. Μια βαθιά προοπτική κρύβει τα σπίτια, φαινομενικά μικρά και ασήμαντα, πίσω από το σώμα της όμορφης ελληνικής ομορφιάς. Ο Σεμπαστιάν δεν φαίνεται να αισθάνεται πόνο.
Δίπλα στο σχήμα του Σεμπαστιάν, τα κτίρια φαίνονται μικρά, θέλει να ξεφύγει από αυτό το περιβάλλον, και όσο πιο γρήγορα, τόσο το καλύτερο. Έτσι, σε κάθε περίπτωση, λέει ο θρύλος. Η ομορφιά αυτού του σώματος μοιάζει με τα ελληνικά αγάλματα νεαρών ανδρών, παρόλο που εξαρτάται από το μαλακό τοξοειδές γοτθικό κίνημα, ενώ σε αρχαία αγάλματα, όλη η κίνηση έχει μια αντιστάθμιση, στην περίπτωση αυτή το κεφάλι και το σώμα πρέπει να στραφούν ξανά στο πλάι του υποστηρικτικού ποδιού.
Η περιοχή κάτω από τον γαλάζιο ουρανό που καλύπτεται με σπάνια σύννεφα είναι πλημμυρισμένη από φως. Ακόμα και οι σκιερές περιοχές δεν είναι πραγματικά σκοτεινές. Ο ήλιος λάμπει από πάνω προς τα αριστερά, και οι σκιές υπογραμμίζουν την αυξημένη προοπτική. Η εικόνα είναι γεμάτη με ένα συγκεκριμένο απόσπασμα, απογευματινή σιωπή. Μερικές λεπτομέρειες φαίνονται πολύ μυστηριώδεις: στα αριστερά, πίσω από τον Σεμπαστιάν, που απεικονίζεται εξαιρετικά συνοπτικά, βρίσκεται ένας βοσκός, ακουμπισμένο το κεφάλι του στο πεζοδρόμιο.
Ένα περίγραμμα διατρέχει ολόκληρη την εικόνα, αλλά το περίγραμμά του παραμένει ασαφές. Τερματίζει το πρώτο πλάνο και ξεκινά τη μέση και τη μακρινή, ακόμη πιο απατηλή από την πλατεία στην οποία στέκεται ο άγιος. Και αν σπρώξετε ψυχικά αυτό το περίγραμμα στον τοίχο, τους πιλότους, τότε θα καλύπτει όλα όσα απεικονίζονται στα βάθη της εικόνας. Η πεσμένη στήλη στα δεξιά μπορεί να ερμηνευθεί ως σύμβολο της κατάρρευσης του αρχαίου ειδωλολατρικού κόσμου. Σε μια παρόμοια ερμηνεία, βρίσκεται στην εικόνα του «Λατρεία των Μάγων» του Πούσιν.