Ένα τοπίο με ένα περπάτημα ζευγάρι και ένα μισοφέγγαρο είναι ένα από τα λιγότερο αναγνωρίσιμα τοπία που ζωγράφισε ο Van Gogh στο Saint-Remy. Και παρόλο που η δουλειά σπάνια ταξίδευε από την πόλη του Σάο Πάολο της Βραζιλίας για εκθεσιακούς σκοπούς, αντιπροσωπεύει
Ένα τοπίο με ένα ζευγάρι περπάτημα και ένα μισοφέγγαρο είναι μια περίεργη συλλογή από τα συνηθισμένα θέματα του Van Gogh που υπάρχουν στα έργα του. Ταυτόχρονα, λόγω ορισμένων χαρακτηριστικών, ξεχωρίζει από τα άλλα έργα του.
Στο Saint-Remy, ο Van Gogh ζωγράφισε συχνά ελιές και κυπαρίσσια, καθώς και για τα δέντρα στο τοπίο με ένα περπάτημα ζευγάρι και ένα μισοφέγγαρο, τα δέντρα εδώ δεν είναι τόσο εντυπωσιακά και δεν σχεδιάζονται τόσο προσεκτικά. Τα κυπαρίσσια του Βαν Γκογκ ξέρουν τα πάντα. Αλλά σε αυτό το έργο, βρίσκονται κάπου μακριά, προστίθενται σαν την τελευταία στιγμή, και ως εκ τούτου δεν υπάρχει μεγαλείο και ταραχές που χαρακτηρίζουν τα κυπαρίσσια του Βίνσεντ. Οι ελιές είναι τόσο μικρές που μοιάζουν με θάμνους και απέχουν πολύ από εκείνους τους περήφανους ελαιώνες που μαίνονται στο ελαιώνα. Τα δέντρα που είναι «σιγασμένα» από την άποψη της ποιότητας είναι, μάλλον, μια σκόπιμη συσκευή που χρησιμοποιείται από τον συγγραφέα για να μην αποσπούν την προσοχή από το ζευγάρι που περπατά στο προσκήνιο.
Η εικόνα είναι επίσης ασυνήθιστη καθώς εμφανίζει λυκόφως. Ένας τεράστιος αριθμός έργων του Βαν Γκογκ, γραμμένα στις Αρλ και Σεντ Ρέμι, δημιουργήθηκαν σε έντονο φως της ημέρας, κάτω από τον καυτό ήλιο της Προβηγκίας. Τα τοπία λυκόφως ήταν πιο συχνό κίνητρο σε προηγούμενες περιόδους του καλλιτέχνη. Αργότερα, όμως, ο Βαν Γκογκ σταμάτησε ως επί το πλείστον να ζωγραφίζει σκηνές λυκόφατος. Και παρόλο που ο καλλιτέχνης εκπλήσσει εκπληκτικά ελεύθερα και ασυμβίβαστα με την εικόνα του ουρανού – σε έντονο φως της ημέρας, φωτεινά μισοφέγγαρα που κοίταζαν από τον ουρανό – τα τελευταία χρόνια της ζωής του σπάνια ζωγράφισε το ηλιοβασίλεμα και την αυγή.
Ασυνήθιστο είναι επίσης το σχεδόν τετράγωνο σχήμα του καμβά Τοπίο με ένα περπάτημα ζευγάρι και ένα μισοφέγγαρο. Με μερικές αξιοσημείωτες εξαιρέσεις, ο Van Gogh χρησιμοποίησε ως επί το πλείστον τυποποιημένους καμβάδες πορτραίτου ή τοπίου, ανεξάρτητα από το μέγεθός τους. Στο Παρίσι, ο καλλιτέχνης πειραματίστηκε με το σχήμα των πινάκων, όπως στην περίπτωση ενός γοητευτικού ωοειδούς έργου Καλάθι με βολβούς, αν και προτιμήθηκε ακόμη το συνηθισμένο ορθογώνιο σχήμα. Αυτή η εργασία είναι ενδιαφέρουσα από μια μη χαρακτηριστική αναλογία διαστάσεων.
(1 votes, average: 5,00 out of 5)