Έχοντας ολοκληρώσει τη δουλειά του «The Demon Sitting», ο Vrubel δεν χωρίστηκε με τον Lermontov. η μοίρα ήθελε να συνεχίσει τον διάλογο των δύο μεγάλων δασκάλων. Ο ρόλος της μοίρας έγινε από τον P. Konchalovsky, συνιδιοκτήτη του εκδοτικού οίκου Kushnereva. Ο εκδοτικός οίκος ετοίμαζε εικονογραφημένα συλλεχθέντα έργα του Lermontov, αφιερωμένα στην πεντηκοστή επέτειο του θανάτου του ποιητή, και ο Konchalovsky κάλεσε τον Vrubel να συμμετάσχει σε αυτό το έργο. Ο Vrubel συμφώνησε.
Επιπλέον, μετά από επείγον αίτημα του Konchalovsky, έγινε ένας από τους καλλιτεχνικούς του συμβούλους. Μαζί με τον πελάτη, V. Serov και A. Vasnetsov, ο Vrubel καθόρισε το είδος της δημοσίευσης και τις λεπτομέρειες του «σχεδιασμού» και «ουσιαστικών» αποφάσεών του, και σίγουρα συμμετείχε στην αξιολόγηση των εικονογραφήσεων που έφεραν οι καλλιτέχνες στο συντακτικό γραφείο.
Μια μάλλον ετερόκλητη «ομάδα» δασκάλων ασχολήθηκε με την απεικόνιση των έργων του Lermontov, αλλά όλοι τους κάπως έθεσαν τον τόνο στον τότε πίνακα. Έτσι, ο Vrubel ήταν στη μέση του αγώνα της σύγχρονης τέχνης, έχοντας την ευκαιρία να «ανταγωνιστεί» με άλλους καλλιτέχνες. Αυτός ο «διαγωνισμός» τζόγου κατέστησε δυνατό, σύμφωνα με τον ίδιο τον Vrubel, να αναγνωρίσει σίγουρα την καινοτόμο ουσία της τέχνης του και να δείξει πώς πρέπει να γράφει ένα «άτομο» που είναι ευαίσθητο στο «χουμ» του χρόνου.
Αλλά υπήρχε ένας άλλος λόγος που ανάγκασε τον «αυθόρμητο» Vrubel να καθίσει για ώρες πάνω από τα φύλλα χαρτιού στα οποία μεγάλωσαν τα οράματά του για τους μύθους του Lermontian. Απεικονίζοντας τον «Δαίμονα», πήρε την ευκαιρία να βελτιώσει περαιτέρω τις τεχνικές που διατύπωσε κατά τη δημιουργία του «Demon Seated», διευκρινίζοντας ταυτόχρονα τη στάση του απέναντι στον ήρωα. Με άλλα λόγια, οι απεικονίσεις του Vrubel στο «The Demon» μπορούν παράδοξα να θεωρηθούν ως ένα είδος «etude» και σχόλια για το ήδη γραμμένο αριστούργημα.
(1 votes, average: 5,00 out of 5)