Ο πίνακας «Τριάδα» ζωγραφίστηκε από τον Ελ Γκρέκο το 1577, και αναφέρεται σε ένα από τα πρώτα έργα του καλλιτέχνη, που δημιουργήθηκε μετά τη μετακόμισή του στην Ισπανία. Αρχικά δημιουργήθηκε για τη σοφίτα του κύριου βωμού της εκκλησίας του Santo Dmingo El Antiguo, και βρισκόταν στη δεύτερη βαθμίδα πάνω από τον μεγαλοπρεπή καμβά «Ανάληψη της Μαρίας». Αυτό το έργο έδωσε σημαντική φήμη σε έναν νεαρό ξένο στο Τολέδο, μια αρχαϊκή επαρχιακή πόλη.
Το «Trinity» El Greco κληρονομεί σύντομα τις καλλιτεχνικές παραδόσεις της Ρώμης από τη Βενετία. Η έκφρασή της είναι κοντά στο «Ποτό» του Μιχαήλ. Αν και το γενικό σχέδιο δανείζεται από χαρακτικά του Dürer του ίδιου θέματος.
Ο Θεός ο Πατέρας στηρίζει το άψυχο σώμα του Υιού Του, ένα περιστέρι πετά πάνω τους – ένα σύμβολο του Αγίου Πνεύματος. Η Θεία Τριάδα περιβάλλεται από πλήθος αγγέλων. Το κεφάλι του Θεού Πατέρα στέφεται με τιάρα. Το θλιβερό του πρόσωπο στρέφεται στον Υιό, φαίνεται να αποκλείει τον Χριστό από τους αγγέλους με τη μορφή Του. Ένας χρυσός μανδύας που τυλίγει τη θεϊκή φιγούρα ενισχύει την εντύπωση της απόσπασης.
Ήδη σε αυτό το έργο, μπορεί κανείς να παρατηρήσει επιμήκεις αναλογίες φιγούρων, σπασμένες πόζες, συναισθηματική ένταση, όλα που άρχισαν να εντείνονται στα έργα μεταγενέστερων περιόδων του έργου του καλλιτέχνη.
Η επίσημη, ισορροπημένη σύνθεση της Τριάδας συνεχίζει την ανοδική κίνηση της σκηνής της Ανάληψης της Μαρίας κάτω από αυτήν. Ωστόσο, στην άνω εικόνα, η κίνηση επιβραδύνεται και τελικά τελειώνει στη σπασμένη γραμμή των υποστηριζόμενων ώμων του Χριστού. Το γυμνό του Υιού του Θεού θυμίζει ακόμη περισσότερο τα έργα του Μιχαήλ Άγγελου, ειδικά κοντά στην εικόνα «Pieta» για τη Vittoria Colonna. Σε μεταγενέστερα έργα, ο Ελ Γκρέκο απεικονίζει φιγούρες τόσο ελεύθερα όσο και κουρτίνες. Ωστόσο, στην Τριάδα, γίνεται αισθητή η υλότητα του νεκρού σώματος του Χριστού.
Φαίνεται ότι η καμπύλη φιγούρα του έχει σημαντικό βάρος. Αυτή η τραγική εκφραστικότητα της εικόνας του Χριστού, τα χρώματα που χαρακτηρίζουν τους λαϊκιστές, η ελεύθερη διάταξη των μορφών, δίνει στο έργο μαζί με την ακεραιότητά του, ένα υψηλό πάθος. Παρά το γεγονός ότι ο καλλιτέχνης αγαπούσε επανειλημμένα να επιστρέψει στα αγαπημένα του θέματα στα έργα, δεν είναι γνωστός ούτε ένας πίνακας με θέμα «Τριάδα».